Na ongeveer twintig jaar wetgevende arbeid zit het erop: het laatste wetsvoorstel tot hervorming van het Nederlandse huwelijksvermogensrecht is ook in de Eerste Kamer aangenomen. Invoering per 1 januari 2018. De nieuwe wet kan op brede steun onder de bevolking rekenen. Verschillende enquêtes hebben dat inmiddels al aangetoond, laatst nog van het programma Radar: 69% van de ondervraagden staan achter de nieuwe wet, 16% maakt het niet uit en maar 15% is tegen. Menig advocaat, notaris en rechter moet worden bijgeschoold komend najaar. Trouwlustigen zullen zich moeten informeren wat er straks allemaal verandert.
Het was Hans ter Haar die met zijn proefschrift Minderjarigen en (de zorg voor hun) vermogen (diss. Groningen, BJU 2013) de aandacht van de politiek trok. Uit dit onderzoek blijkt dat van het toezicht in de praktijk niets of nauwelijks iets terecht komt, waardoor de belangen van minderjarigen onvoldoende zijn gewaarborgd. Na kamervragen van de Van Nispen van de SP besloot de minister van Veiligheid en Justitie om een integraal onderzoek te laten verrichten over deze problematiek. Dat nader onderzoek is inmiddels in februari van dit jaar verschenen in de vorm van een lijvig rapport Toezicht op het bewind van ouders en voogden over het vermogen van minderjarigen (Den Haag, BjU 2017), van de hand van Hans ter Haar, Wilbert Kolkman, Wendy Schrama en ondergetekende. Dit onderzoek behelst naast ‘toezicht’ tevens vier afzonderlijke aanverwante onderwerpen: ouderlijk vruchtgenot, testamentair bewind, de som ineens van art. 4:35 BW en verjarings- en vervaltermijnen bij minderjarigen. De onderzoekers doen verschillende interessante aanbevelingen om de betreffende regelingen te verbeteren en om inconsistenties en onduidelijkheden op te lossen.
Op het terrein van het erfrecht zijn een paar interessante uitspraken gewezen door de Hoge Raad: beslag voor de zekerstelling van een niet opeisbare vordering uit hoofde van een ouderlijke boedelverdeling/legitieme is mogelijk (HR 24 juni 2016, NJ 2016/400) en het tijdens het leven van de erflater toe-eigenen van gelden op zijn spaarrekening onder het mom van schenking en vervolgens bij de afwikkeling van zijn nalatenschap verzwijgen van die gelden, kan leiden tot het verbeuren van het aandeel in dat saldo; tot inkeer komen zal niet baten (HR 31 maart 2017, ECLI:NL:HR:2017:565).
