Eindelijk duidelijkheid in de zaak van dj Martin Garrix (21) tegen zijn voormalig management MAS (Music All Stars) en platenmaatschappij Spinnin’ Records. De kwestie loopt sinds 2015. Woensdag oordeelde de rechtbank Midden-Nederland dat alle contracten – ‘wurgcontracten’, volgens de dj – tussen Garrix, MAS en Spinnin’ Records op grond van dwaling worden ontbonden. Garrix krijgt de rechten van zijn nummers in handen. Mr. sprak met de twee advocaten van Garrix, Jurriaan Zee en Oktay Düzgün (Düzgün & De Roos Advocaten, Amsterdam).
Wat is jullie eerste indruk van het vonnis?
“Het natuurlijk fantastisch dat de rechtbank deze kwestie zo serieus heeft genomen met een vonnis van 56 bladzijden waarin uitgebreid is gemotiveerd op welke wijze een marktspeler zich zou moeten gedragen jegens een artiest. Ook de uitgebreide verhandeling over het fonogrammendeel is erg gunstig en nuttig voor de industrie. Daarnaast zijn we blij dat zowel van onze concullega’s als de industrie positieve reacties zijn gekomen. Wel moeten we terughoudend in zijn, omdat het een tussenvonnis betreft waartegen tussentijds hoger beroep is opengesteld. Daarbij komt dat er nog een debat moet komen over de geldvorderingen.”
Men noemt dit een baanbrekend vonnis. Terecht?
“We begrijpen waarom men dat zo noemt. Decennialange misstanden in de muziekindustrie zijn nu door de rechter benoemd en geredresseerd. Iets subtieler zou zijn om het vonnis te prijzen voor de duidelijkheid die het geeft. Zo kan het vonnis als leidraad worden gebruikt in dubbele-pet situaties in de muziekindustrie. We hopen dat het voortaan standaard is dat labels, managers, boekingskantoren en andere spelers erop toezien dat de artiest altijd wordt bijgestaan door een onafhankelijke adviseur, zoals een advocaat. Het is nu wel duidelijk dat dat de enige manier is om de verhoudingen zuiver te houden.”
Wat leert dit vonnis verder?
“Het is nu duidelijk geworden dat een platenlabel of exploitant niet automatisch ook aanspraak kan maken op inkomsten uit naburige rechten (SENA) die voor de producent van muziek is bedoeld. De rechter heeft bepaald dat degene die de kosten voor de opname van de muziek draagt, de producent is en dus aanspraak heeft op die inkomsten van SENA. Vrij vertaald houdt dat in dat als een artiest een kant-en-klaar nummer aanlevert bij een ‘label’ waarvoor hij of zij alle kosten heeft betaald, die artiest zich bij SENA als producent kan laten registreren en die dus ook aanspraak heeft op dat deel van de SENA inkomsten naast zijn of haar eigen artiestendeel.”
Wat adviseren jullie de industrie op basis van dit (tussen)vonnis?
“Het begint ermee dat alle betrokkenen hun overeenkomsten nog eens goed tegen het licht houden en waar nodig aanpassen, door bijvoorbeeld rechten terug te geven als deze door misstanden in de industrie van de artiest naar het label zijn gegaan. Het zou mooi zijn als bijvoorbeeld platenlabels en exploitanten aan ‘hun’ artiesten een voorstel tot aanpassing zouden doen zonder daartoe door de rechter te worden gedwongen. Dat zou de industrie ook sieren.”
