In mijn mailbox ontvang ik een link naar een filmpje. Ik klik erop en zie hoe een groep studenten wordt ontvangen in een 5-sterren hotel. Dit is nog niks vergeleken met de helikoptervlucht die volgt. Wanneer ze weer ‘met beide benen op de grond staan’ worden ze opgehaald door een roze Hummer limousine. Ze maken foto’s van de stijlvolle auto en stappen juichend in van blijdschap. Uit de minibar komen de flessen tevoorschijn en de champagne vloeit rijkelijk. De kijker wordt vervolgens nog getrakteerd op glimmende horloges en beachclubs, maar vooral met nog meer glazen bubbels, terwijl de beats van Bakermat klinken.
Een nieuw programma van RTL? Nee, dit is het werk van een recruitmentteam van een van Nederlands grootste en bekendste advocatenkantoren. Ik krijg met enige regelmaat dergelijke filmpjes in mijn mailbox met daarbij een uitnodiging om mij in te schrijven voor masterclasses van verschillende grote kantoren. In de uitnodiging staat dat een masterclass een ‘realistische weergave van onze dagelijkse praktijk biedt’ en dus de uitgelezen kans is om kennis te maken met het kantoor. Nou, dat lijkt mij wel wat. Ik hou van champagne, droom van een gouden klokkie en heb altijd al in een helikopter willen vliegen! En dat dan 5 dagen per week, de rest van mijn leven tot ik met pensioen ga en er nog voor betaald krijgen ook! Ik besluit om mij aan te melden, net zoals honderden of misschien wel duizenden andere studenten.
Het is duidelijk dat de recruiters zoveel mogelijk aanmeldingen willen, zodat zij de beste studenten kunnen selecteren. En het werkt. Want hoewel er op de universiteit ook veel negatieve geluiden klinken rondom dergelijke filmpjes, schrijft men zich massaal in. Toch ben ik nieuwsgieriger naar wat er tijdens een masterclass van zo’n groot kantoor nou echt gebeurt en dan heb ik het niet over de alcoholconsumptie. Drinken doet de gemiddelde student elke week, ook al is het dan misschien geen champagne.
Wat heeft een dergelijke masterclass op inhoudelijk gebied te bieden? En waarom leggen recruiters hier niet de nadruk op? Het zou er misschien toe kunnen leiden dat studenten die zich blind staren op luxe en dromen van zijden lakens, zich niet meer aanmelden. Daar tegenover voelen studenten, die niet staan te juichen om roze Hummers maar misschien wel uitermate goed zijn in het vak, zich mogelijk eerder geroepen om zich in te schrijven. Het ligt voor de hand dat recruiters op zoek zijn naar kandidaten die alles in zich hebben en een eerste selectie op basis van cijfers maken. Vervolgens wordt er naar de sociale vaardigheden gekeken. Wie gemiddeld een acht of hoger staat op zijn cijferlijst én zich niet laat afschrikken door de sociale aangelegenheden uit de filmpjes, is dé perfecte kandidaat.
Ik blijf mij verbazen over hoe een serieus advocatenkantoor dergelijke filmpjes naar buiten kan brengen. Een advocaat dient vooral intelligent, professioneel en zakelijk over te komen. En wie weet, lonkt er dan een glansrijke carrière. In dit geval worden studenten, die nog niet zoveel hebben gepresteerd, ondergedompeld in beloningen en dat is toch wel een bijzondere ‘weergave van onze dagelijkse praktijk’. Alhoewel, geselecteerd worden uit al die aanmeldingen verdient op zichzelf ook wel een helikoptervlucht natuurlijk!
