Volgens minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid is het niet nodig dat zaken over de bronbescherming van journalisten worden behandeld door een gespecialiseerde rechter-commissaris of door één speciale rechtbank. Iedere rechtbank zou dat moeten kunnen, zei hij in een Kamerdebat over het wetsvoorstel ‘bronbescherming in strafzaken’.
Een deel van de Tweede Kamer had bij de behandeling van een wijziging van het Wetboek van Strafvordering – die beoogt het recht op bronbescherming bij vrije nieuwsgaring vast te leggen – erop aangedrongen dat een speciale rechter-commissaris daarmee zou worden belast. Een andere optie was dat alleen de meervoudige strafkamer van de rechtbank Den Haag bevoegd zou zijn te toetsen of een journalist bronbescherming nodig heeft. Nu de raadkamer Den Haag al toetst in zaken over de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten, kan deze raadkamer volgens Kamerlid Michiel van Nispen (SP) ook best toetsen in bronbeschermingskwesties.
Minister Grapperhaus wil daar niks van weten, zo blijkt uit de eergisteren gepubliceerde Kamerbehandeling. “De frequentie van het aantal gevallen is zo laag dat ook een gespecialiseerde rechter-commissaris in een termijn van twee à drie jaar niet voldoende ervaring zou opbouwen”, aldus de minister. “Het gaat hier gewoon om een primaire toetsingsvaardigheid van rechters, die tot hun vakbekwaamheid hoort.”
Wat Grapperhaus betreft kan die bronbescherming ver gaan. “Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat het gebeurt, maar als een lid van Satudarah in het clubblad van Satudarah misstanden bij Satudarah openbaar maakt (…) dan is dat iets wat op bronbescherming kan rekenen, want dat is nieuwsgaring en het openbaar maken van misstanden. (…) Als daarentegen een lid van een besloten club in het clubblad andere mensen zwartmaakt, beschuldigt of uitscheldt, heeft dat nul bronbescherming.”
