Het door-de-mand-val-syndroom

Delen:

Als ik om mij heen kijk, zie ik dat ik niet de enige ben die enthousiast zit te knikken. Ja, dit is herkenbaar. Wel zijn het zo te zien alleen vrouwen die zich in de stelling kunnen vinden, maar dat was al voorspeld door de vraagsteller. Plaats van handeling: het zaaltje boven café Studio aan de Grote Markt in Haarlem. Doel van de samenkomst: een lezing van de Jonge Balie. De reden dat ik al enige tijd zit te knikken als een plastic hondje op een dashboard: trainer Lenet Leusink van GroeiNu, die ons zojuist heeft gevraagd of we begrijpen wat zij bedoelt als ze het heeft over het ‘door-de-mand-val-syndroom’.

Mijn theorie is dat vrouwen het zwaarder hebben dan mannen, omdat vrouwen meer nadenken. Ik merk dat om mij heen des te meer, nu her en der baby’s hun plek opeisen in de toch al overvolle levens. De moeders van deze baby’s,  allen met een drukke en veeleisende baan en soms zelfs nog een studie er bij, rennen en vliegen om te voldoen aan een idioot ideaalbeeld dat we onszelf en elkaar voorhouden. We besteden uren aan het maken van ingewikkelde traktaties voor op de crèche, terwijl de jarige in kwestie (en zijn groepsgenoten) het liefst een soepstengel zouden krijgen. Mannen maken zich niet druk over zulke zaken. Ze helpen zuchtend een half uurtje mee met het uitknippen van de sneeuwpoppetjes, eendjes of vlindertjes, net wat de gestreste moeder in kwestie zich in het hoofd heeft gehaald. Daarna verplaatsen ze hun aandacht weer naar zaken die er echt toe doen, zoals stoeien met de bijna-jarige of languit op de bank bijkomen van een drukke dag. Heerlijk, even ongegeneerd generaliseren. Maar ik begin te beseffen dat mannen die geen zin hebben om tot diep in de nacht surprises te knutselen, of die soms -o gruwel – de baby een potje kant-en-klaar eten voorzetten in plaats van een zelfgemaakte uitgebalanceerde vis/groentencombinatie, niet lui zijn maar vooral briljant.

Dan het door-de-mand-val-syndroom. Alle vrouwen die ik sprak herkennen zich hierin. Ongenuanceerd: het gevoel dat het een kwestie van tijd is voordat men ontdekt dat wat je doet, eigenlijk niet zo moeilijk is. Zo heb ik diep respect voor iedereen die een (universitaire) opleiding heeft gevolgd, want dat is toch behoorlijk moeilijk. Zelf heb ik dan wel rechten gestudeerd, maar dat kan iedereen. Althans, de specifieke vakken die ik heb gevolgd waren niet lastig en iedereen zou ze hebben kunnen halen. Want nu ik dit opschrijf realiseer ik me dat ik wel opkijk tegen anderen die dezelfde opleiding hebben gevolgd, omdat ik er van uit ga dat hun opleiding zwaarder was. Slaat wellicht nergens op, als ik het zo teruglees.

Nog een voorbeeld. De hoofdredacteur van Mr., Michiel van Kleef, was ook aanwezig bij de lezing en na afloop spreek ik hem aan. We hadden elkaar eenmaal eerder ontmoet, vorig jaar op een kerstetentje. Dit etentje was destijds mijn eerste echte uitje nadat ik me maandenlang in mijn zwangerschapsverlof had gewenteld. Ik dronk mijn eerste wijntje in elf maanden en stond de hele avond met één been buiten, alvast onderweg terug naar de baby die mij vast en zeker enorm zou missen. Maar goed, ik dwaal af. Toen ik mij herintroduceerde aan Michiel vertelde hij, terwijl een aantal collega’s nieuwsgierig ons gesprek stond af te luisteren, dat er op de redactie die dag over mij gesproken was. Mijn eerste gedachte: “Shit, ze hebben eindelijk ontdekt dat ze al bijna twee jaar lang elke maand vergeten om mijn blog op te zeggen en nu gaat hij me dat ten overstaan van iedereen vertellen. Maar nee, ik was in positieve zin ter sprake gekomen. En toch vraag ik me dan stiekem af, of Michiel mij niet met iemand anders verwarde….

Ik lees mijn blog nog eens na. De oplossing lijkt zo simpel en eigenlijk heb ik hem ook al gevonden: “Wat zou een man nu doen?” Dat zou ik me vaker moeten afvragen, om vervolgens onmiddellijk te stoppen met het strijken van babykleren, het opruimen van speelgoed en het koken van ingewikkelde babymaaltjes. Maar het is denk ik net als met meer gaan sporten, of gezonder eten. In theorie prima te doen, maar oeioei, hoe hou je het vol?

Delen:

Het belangrijkste nieuws wekelijks in uw inbox?

Abonneer u op de Mr. nieuwsbrief: elke dinsdag rond de lunch een update van het nieuws van de afgelopen week, de laatste loopbaanwijzigingen en de recentste vacatures. Meld u direct aan en ontvang elke dinsdag de Mr. nieuwsbrief.

Meest gelezen berichten

Van onze kennispartners

Juridische vacatures

Scroll naar boven