Advocaat Hugo Smit is een nieuwe fase ingegaan in zijn strijd met Hans Westenberg. Op woensdag 7 verschijnt zijn boek ‘De Liegende Rechter’ bij uitgeverij Prometheus. In deze paperback doet Smit 464 pagina’s lang verslag van zijn controverse met rechter Hans Westenberg.
Smit kwam met Westenberg in aanvaring toen hij de rechter er in het boek Topadvocatuur van had beschuldigd met advocaten te bellen in een lopende zaak. Westenberg bestreed dat hij deze rechterlijke doodzonde had begaan en sleepte Smit voor de rechter. Westenberg won in eerste instantie, maar in hoger beroep trok Smit aan langste eind. Daarmee kwam vast te staan dat Westenberg heeft gelogen. Sindsdien bestoken beide partijen elkaar met procedures. Het steekt Smit vooral dat de Raad voor de rechtspraak de proceskosten van Westenberg twaalf jaar lang heeft betaald. Westenberg is in 2009 met vervroegd pensioen gegaan.
Waarom dit boek?
Smit: “De belangrijkste boodschap is dat de Raad voor de rechtspraak als verlengstuk van de Staat tot perfide acties in staat is, zoals in deze zaak. De Raad betaalt vele tonnen voor advocaten van de ontslagen rechter om mij twaalf jaar lang van leugens te betichten. Perfide, helemaal als die tonnen uit belastinggeld worden betaald. Rechters hebben bij herhaling vastgesteld dat Westenberg heeft gelogen. Verder gaat het om de vrijheid van meningsuiting, die twaalf jaar door de Staat wordt aangetast. Ik ben snoeihard aangepakt door Westenberg en de Staat (de Raad). Volkomen ten onrechte. Want mijn uitlating (‘Hij heeft gebeld’) is waar en rechtmatig.”
Tegen wie is het boek een aanklacht?
“Het is een frontale aanval op de Raad, die elk moreel gezag heeft verloren door dit perfide gedrag. Vóór 2002, toen de Raad werd ingesteld, ging het zonder Raad veel beter met de rechterlijke macht dan nu mét de Raad. Verder krijgen Westenberg en enkele oud rechters er van langs.”
Er zijn over en weer procedures geweest tussen u en Westenberg. U hebt uiteindelijk gelijk gekregen. Welke genoegdoening zoekt u?
In de eerste plaats gaat het om mijn reputatie. De Raad blijft mij na twaalf jaar beschadigen. Stop daarmee. Maak de smaad in de brief aan de Tweede Kamer (‘Smit heeft gelogen, vreselijke dingen gezegd en de Rechterlijke macht geschaad’) publiekelijk ongedaan. En maak publiekelijk excuses. In de tweede plaats moet mijn schade worden vergoed, althans een belangrijk deel daarvan.”
U vordert 4,4 miljoen euro (= 200.000 euro schade per jaar + wettelijke rente). Blijft U op dat punt voet bij stuk houden?
“Deze berekening van mijn accountant is niet betwist. En pas op, de inkomensschade is bruto, dus gaat de helft naar de fiscus. Verder, door deze zaak heb ik bijna 700.000 euro aan (proces)kosten moeten maken. Die moeten allereerst aan mij vergoed worden. Hoewel ik zeker niet het onderste uit de kan wil (ik zou per jaar een ton meer kunnen eisen wegens de gestegen inkomsten bij Simmons – waar Smit moest vertrekken wegens het conflict met Westenberg – red.), wil ik best water bij de wijn doen, maar de Staat (de Raad) wil niets. Het eerdere aanbod van de Staat om slechts de door mij zelf betaalde kosten te vergoeden heb ik afgeslagen als unfair en onredelijk. Want dan sta ik pas op nul. Met enkel vergoeding van kosten blijf ik zitten met mijn inkomensschade, in feite een groot pensioengat.”
Wat heeft de zaak privé en zakelijk voor u betekend?
“Deze zaak heeft ons leven, ook dat van mijn vrouw, volledig op de kop gezet en veel plezier vergald. Zonder overdrijven: we hebben er op vele fronten onder geleden. Ik ga daar hier niet over uitweiden. Vele snappen dat heel goed.”
U bent nu 68. Hebt u niet ontzettend genoeg van deze zaak? Stuurt u aan op een vergelijk?
“Ja, natuurlijk ben ik het totaal zat. Ook daarom dit boek. De Staat hoopt, wat een paar keer bijna is gebeurd, dat ik de handdoek in de ring gooi. Zij proberen mij uit te roken. De Staat heeft endless deep pockets, Westenberg hoeft niets te betalen, maar bij mij moet het allemaal uit mijn eigen zak. Vele keren heb ik de Raad voorgesteld om te dealen. De Staat weigert een gesprek en weigert mediation. Waarom?”
