Laatst vroeg een rechtenstudente mij of het nog leuk is om advocaat te zijn. Het was op een bijeenkomst waar studenten zich alvast konden oriënteren op de arbeidsmarkt. Het is nog steeds het leukste vak dat ik mij kan voorstellen, maar de eerlijkheid gebood mij wel te zeggen dat het niet verstandig is om al je hoop te vestigen op een carrière als strafpleiter. De redenen die daaraan ten grondslag liggen heb ik al vaker beschreven. Het zette mij echter wel aan het denken. We moeten voorkomen dat de huidige generatie studenten massaal voor het grote geld kiest en de ‘hoeders van de rechtsstaat’ niet alleen vergrijzen maar ook nog eens verzuren.
Je vak leuk blijven vinden begint bij jezelf. Bij het plezier hebben in je werk, met vreugde naar kantoor en zittingen gaan en betrokkenen vriendelijk te woord te staan. Daarnaast is het ook zaak om aan het publiek uit te leggen waarom er niet nog meer bezuinigd dient te worden op de gefinancierde rechtsbijstand alsmede op de opsporing en alles wat daarmee samenhangt.
Dat brengt mij er wel op dat een belangrijke eigenschap voor een strafrechtadvocaat doorzettingsvermogen is. Dat begint al bij het vinden van een baan bij een kantoor, het volgen en steeds vaker zelf grotendeels financieren van een brede beroepsopleiding alsmede het jezelf op een positieve wijze onderscheiden van de concurrentie. Het is per slot van rekening wel de kunst om ervoor te zorgen dat men je kent, de interessante zaken komen immers niet vanzelf naar je toe.
Voor mezelf probeer ik het leuk te houden door mijn werkzaamheden te verruimen door jonge talenten te begeleiden en te enthousiasmeren, het geven van cursussen en het verzorgen van lezingen alsmede ook in de media juridische kwesties en de rol van de advocaat te verduidelijken. Je kunt in de regel pas oordelen over het nut van een advocaat als je er zelf of een van je naasten er ooit mee te maken hebt gehad. Aangezien dat het gros van de bevolking in de gelukkige omstandigheden verkeert dat dit niet het geval is, acht ik dergelijke uitleg evident.
Daarnaast geeft het ook voldoening mee te denken hoe het beter kan bij de zogenaamde ‘ketenpartners’ zoals het Openbaar Ministerie en de Raad voor Rechtsbijstand. Dat leidt tot meer resultaat dan alleen maar vanaf de zijlijn roepen wat er allemaal niet goed gaat. Je zag de verbroedering bij de bijeenkomst voor de woning van het Ajax-talent Nouri die werd getroffen door een hartstilstand. Zowel Ajax als ook Utrecht en Feyenoordsupporters waren bijeen. Alle vooroordelen waren weggevallen…
Wellicht ben ik te positief maar het geeft wel een goed gevoel om zo de zomer in te gaan en het leuk te houden.
