Veel mensen zeggen dat je werk en privé moet scheiden, maar persoonlijk geloof ik daar niet in. Althans, voor mij werkt het niet. Ik ben één persoon en heb niet zoals sommige computersystemen verschillende partities voor de verschillende delen van m’n leven.
Ik schreef al eerder eens een stukje voor Mr. over m’n work-lifemix. Nog steeds is met mijn werk zo veel ‘hart en ziel’ gemoeid dat ik het niet zomaar aan en uit kan zetten. Daardoor dringt het vaak door in mijn privéleven, maar dat geldt andersom net zo goed. Ik kan makkelijk midden op de dag ineens besluiten om even naar huis te fietsen om met m’n zoon te gaan zitten om te helpen met z’n Franse grammatica. En de kunst die je misschien gezien hebt op ons kantoor het Emma house, is gemaakt door mijn vader die kunstenaar was (ja, ik ben een appel die behoorlijk ver van de boom gevallen is;-).
Dat laatste, het werk van mijn vader, is ook de aanleiding voor deze blogpost. Als er iemand werk en privé niet wist te scheiden dan was hij het wel. Voor hem was er eigenlijk alleen maar het werk, het maken. Terugkijkend denk ik dat hij er te ver in ging, maar het was voor hem de enige mogelijke manier van leven. Het maakte hem ‘Koning van het Eiland’, maar isoleerde hem ook, want hij liet op dat eiland niet veel mensen toe.
Geïsoleerd door werk
Mijn vader wist niet beter denk ik, maar isolatie door werk kan je ook in onze wereld overkomen. Gister sprak ik een advocaat van een van de grote kantoren die op het punt staat om voor zichzelf te beginnen. Zijn verhaal hoor ik vaker. Het gaat over een leven van ‘doorwerkte’ nachten en weekenden. Over sociale contacten met vrienden en kennissen die verwateren omdat er altijd weer werk tussendoor komt. Gerommel met collega’s omdat dat de enigen zijn die je spreekt. Op een gegeven moment is er eigenlijk alleen nog maar werk.
Kortom: eigenlijk ook een verhaal over een geïsoleerd leven op een eiland (en dan voelde hij zich ook nog eens allesbehalve de koning…).
Uitnodiging om werk en privé te mengen
Even terug naar het verhaal over mijn vader. Hij overleed in 2008 en liet een aantal grote schilderijen na. Op zondag 21 mei aanstaande organiseren mijn broer en ik een laatste tentoonstelling met de beste ervan, met als doel een goed thuis voor ze te vinden.
Interessant? Van 15 tot 18 uur ben je welkom in het atelier van modeontwerper Hans Ubbink: Oostenburgermiddenstraat 110 in Amsterdam. Geef me even een seintje als je gaat (kan ook via facebook). Vind ik leuk, dan tref ik je daar en mengen we samen werk en privé.
