Meneer Land Rover aan de telefoon. Of Mr. zin heeft mee te gaan voor de introductie van de nieuwe Land Rover Discovery. En dat hadden we wel. De introducties van Land Rover zijn befaamd in de wereld van de autojournalistiek. Juist omdat de auto staat voor extreme prestaties, worden ook extreme situaties opgezocht om die kwaliteiten tot zijn recht te laten komen.
En dus stonden we vorige week op een vroege ochtend op Schiphol om naar Luxemburg te vliegen. Het ritme van een dergelijke reis beschreven we al eerder in het artikel over de nieuwe Opel Insignia en ook deze trip voltrok zich volgens hetzelfde vertrouwde stramien.
Aangekomen op de luchthaven stond er een hele rij blinkende Discovery’s klaar en allemachtig wat is dit toch een enorme grote auto. Het merkwaardige is alleen dat de achterkant in onze ogen enorm afwijkt van de stoere zij- en voorkant. Later werd ons verteld dat dit de Discovery wat aaibaarder moet maken omdat het tot nu toe toch wel een hele masculine auto was. “A somewhat polarising car”, zo omschreef een Land Rover official het desgevraagd.
Ai!
Mr. heeft een heel eigen geschiedenis met de Discovery. Eind 2006, we hadden nauwelijks ons rijbewijs, reden we een weekje in een Discovery. Boven onze recensie stond heel kordaat RANGE ROVER DISCOVERY, hetgeen ons op een wat pinnig briefje kwam te staan van meneer Land Rover omdat we de onvergetelijke fout hadden gemaakt twee iconische types, namelijk Ranger Rover en Discovery door elkaar te halen. Tien jaar later, enkele malen proefgereden in Range Rovers en Jaguars en inmiddels zelf eigenaar van een youngtimer Jaguar waren we blijkbaar in de ogen van meneer Land Rover voldoende gerehabiliteerd.
Ondanks dat moesten we tijdens het tripje naar Luxemburg herhaaldelijk op de tong bijten om niet opnieuw in dezelfde fout te vervallen. Om toch, na een uitputtende stadswandeling en ook mentaal geheel aan het eind van ons latijn, toch de gewraakte woordencombinatie aan de lippen te laten ontsnappen. Om vervolgens enorm te worden gehoond en beschimpt door het aanwezige autojournaille, niet tot de meest fijnzinnige soort zullen we maar zeggen.
Begin er niet aan?
In 2006 waren we ook om andere redenen nog argeloos en onbedorven. Zo schreven we toen nogal belerend: “De Discovery is een ‘cross-over’: terreinwagen, luxe [zaken)auto, MPV.. Rijdt u geen off the road? Begin er dan niet aan. Elke dag in de file staren de talloze nutteloze en ongebruikte opties u aan. Zonde. Alleen dus voor liefhebbers van dit genre.”
Inmiddels weten we wel beter. Inderdaad, deze auto is (voor 95% van zijn berijders) alles behalve functioneel. Pretendeert dat wel te zijn, maar het concern heeft er geen enkele moeite mee dat de talloze opties nooit gebruikt worden. Maar dat geldt in grote lijnen voor alles wat meer kost dan € 50.000. Want hoe vaak rijdt u 250 km per uur in uw begrensde middenklasser? Land Rover heeft dit beginsel van de onbenutte extra’s tot kunst verheven en is daarmee uiterst zeer succesvol. Waar de veelal Duitse concurrentie het zoekt in sportiviteit, dus snelheden die je nooit haalt, ligt de nadruk bij Land Rover, naast luxe en kwaliteit (maar die hebben ze allemaal) op de off road-kwaliteiten, de ruimte en de hoge carrosserie.
Ondergronds
Goed, we hadden het over de bijzondere locaties waar Land Rover laat zien wat de auto allemaal kan. De mondiale introductie was eerder dit jaar in Utah. Wie geïnteresseerd is in wat deze auto allemaal kan moet maar even naar dit filmpje kijken. Voor de Europese introductie had Land Rover er voor gekozen een parcours uit te zetten in een ondergrondse steenmijn. Vooraf vond de gebruikelijke rijdersbriefing plaats. Die was wat ongebruikelijk. Zo werden we uitgebreid geïnstrueerd wat te doen als we de weg kwijt zouden raken, of in andere problemen zouden geraken. Zuurstofmaskers, lantaarns, dat soort zaken.
In de mijn in kwestie wordt al 40 jaar Dolomit gemijnd, een soort kalksteen. In deze mijn met gangenstelsels van meer dan 300 kilometer was een parcours uitgezet met slaloms langs dikke puntige rotsen, moesten enorm schuine bergen zand beklommen worden, houten trappen bedwongen en metersdiepe kuilen getrotseerd.
Dankzij de camera’s die de Discovery links en recht bij de voorwielen kent, en een derde camera recht vooraan die de horizon in de gaten blijft houden tijdens de vele capriolen die we uithaalden, kon de berijder eigenlijk ‘blind rijden’. Aan de eigen waarneming heb je namelijk niet veel als je in een hoek van 45 graden de lucht in kijkt. En ook niet als links en rechts van de wielen slechts 5 centimeter speling is. Echter, het probleem van de oudere testrijder heeft Land Rover nog niet opgelost. Dus is het permanent bril op en af tijdens de manoeuvres. Mooie plaatjes leverde het wel op.
Maar ja?!
Tijdens het aansluitende diner kregen we nog wat college over de drie pilaren in het Land Rover-gamma, namelijk de Range Rover, zeg maar de meest salonfähige van het drietal, de Discovery, een beetje van alles en de Defender, een soort koekblik op wielen, met name geschikt voor Britse dierenartsen en ontdekkingsreizigers. Eigenlijk zijn alle modellen populair. Zo is het nieuwe Ranger Rover-Velar al voor de introductie vrijwel uitverkocht met bestellingen die oplopen tot 70.000 stuks. De grootste uitdaging voor het concern is op dit moment het vinden van voldoende productiecapaciteit.
Zowel de Range Rover (Velar) als de Discovery beginnen rond de € 70.000, maar lopen vervolgens flink door. De door ons gereden 3 liter diesel begint rond de € 96.000 maar met alle opties die er denkbaar zijn kan dit makkelijk oplopen tot een kleine anderhalve ton. Wie de Discovery gaat rijden? We kennen wel een paar advocaten die hem op de oprit hebben staan. Niet als zakelijke auto, iets te groot misschien, maar voor het halve hockeyteam (7 zitplaatsen!), het trekken van de boot- of paardentrailer, is het natuurlijk helemaal geen verkeerde auto. En ja, super zuinig natuurlijk. Althans voor z’n 2300 kilo.
