Mr. van de week is Barbara Oomen. Zij is vorige maand benoemd tot decaan van het University College Roosevelt Academy vanwege onder meer haar wetenschappelijke reputatie en haar innoverende en bevlogen wijze van onderwijs geven. Oomen is hoogleraar sociologie van de mensenrechten aan de Utrechtse Universiteit, voormalig lid van de Staatscommissie Grondwet en de Commissie Mensenrechten van de Adviesraad Internationale Vraagstukken. Ook was zij voorzitter van het Platform Mensenrechteneducatie.
Kleinschalig en intensief zijn de kenmerken van uw universiteit. Is dat iets wat andere universiteiten, in het bijzonder rechtenfaculteiten, ook zouden moeten nastreven?
Het is zeker een aanrader als zij studenten sneller willen laten afstuderen en meer willen laten leren. Aan de university colleges behaalt zo’n 90 % van de studenten in drie jaar een bachelordiploma, tegenover 30 % aan de reguliere universitaire opleidingen. Een gemiddeld vak beslaat dan ook 30 colleges, in plaats van 7 of 8. Je ziet dan ook dat de Universiteit Utrecht, met al twee University Colleges en het Utrecht Law College, nu ook het reguliere rechtenonderwijs in vier colleges gaat onderbrengen. Er valt overigens wel meer te zeggen voor een brede bachelor, zoals de norm is op de university colleges: Ik begrijp van mensen die werken met onze Mr-alumni dat studenten die naast veel rechtenvakken in hun bachelor ook statistiek, psychologie, rethorica and beta-vakken deden uitstekende juristen zijn.
Wat gaat u anders doen dan uw voorganger prof. dr. Hans Adriaansens die de Roosevelt Academy in 2004 startte?
Ik zou graag meer samenwerkingen aangaan. Als het University College van de Universiteit Utrecht in Middelburg zijn wij gehuisvest in het Gotisch stadhuis op de Markt. Daar willen wij meer postacademisch onderwijs en zomercursussen aanbieden, als Campus by the Sea. Zo is in september het juridische filmfestival Recht voor z’n Raap, als onderdeel van Film by the Sea, te combineren met cursussen als juridisch Engels.
U stelt dat Nederland veel te weinig aandacht heeft voor mensenrechten in eigen land. We worden zelfs regelmatig op de vingers getikt door internationale organisaties zoals Amnesty. Is de overheid echt zo laks en wat moet er gebeuren?
Er gaat veel goed, maar als het fout gaat, gaat het ook meteen goed fout. Ik verwacht veel van het nieuwe College voor de Rechten van de Mens. Het belangrijkste probleem is dat Kamerleden, maar zelfs ook juristen, zo weinig weten van de verdragsverplichtingen die Nederland aangaat.
U hebt veel (wetenschappelijke) publicaties op uw naam staan. Op welke bent u het meest trots?
Een artikel over ‘Donor-driven justice’ in Rwanda, dat tot veel discussie leidde. En een studie naar discussies over de SGP-zaak in gereformeerde kring, omdat ik daar met studenten samenwerkte en wij een prachtige dataset hadden.
Wat of wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Albie Sachs, die als rechter van het Zuid-Afrikaanse constitutionele hof glasheldere juridische redeneringen als poëzie op papier wist te krijgen, en nooit vergat dat het recht uiteindelijk om mensen gaat.
Welk wetsartikel vindt u het mooist?
Art. 1 van de UVRM, in het Engels het mooist: ‘All human beings are born free and equal in dignity and rights. They are endowed with reason and conscience and should act towards one another in a spirit of brotherhood’.
Welk wetsartikel het slechtst?
De subbepalingen van de Vreemdelingencirculaire die de essentie van het vluchtelingenrecht tegengaan, bijvoorbeeld waar het gaat om de bewijslast in 1F-zaken
Wat is het hoogtepunt uit uw juridische carrière?
Het moment dat ik als lid van de Staatscommissie Grondwet werd gevraagd om mee te denken over de betekenis en de toegankelijkheid van de Grondwet, waarbij de wijze waarop de regering om is gegaan met het advies meteen het dieptepunt is.
Welke juridische website raadpleegt u vaak?
De Kluwer Navigator, rechtspraak.nl, www.bayefsky.com en www.hrea.org waar het gaat over mensenrechteneducatie.
Welk boek las u het laatst?
‘Hier, 20 jaar Bløf’ parallel met een mooi managementboek, ‘Hostage at the table’
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Ik zou mijn man en kinderen het meest missen, maar om ze om die reden op te laten sluiten? Ik heb vroeger, al liftend, geleerd dat je met iedereen wel een goed gesprek kunt hebben, dus dan maar iemand die graag en goed gangen graaft.
