Naam en leeftijd. Dat is toch het enige wat een school zou moeten weten van een aanstaande pupil, nu het enkel gaat om een plaatsing op een wachtlijst? Postcode kan ik ook nog inkomen, aangezien op de scholen in Haarlem slechts ruimte is voor kinderen uit het postcodegebied. De stoom komt mij uit de oren als ik hieraan denk, want het is natuurlijk een volslagen idiote regeling. Concreet komt het er namelijk op neer dat wij de keuze hebben uit slechts drie basisscholen. Dat vind ik niet veel voor zo’n belangrijke keuze.
Maar goed, we hebben gelukkig een leuke school gevonden en ik loop aan tegen de volgende horde: het inschrijfformulier. Naam, geboortedatum en postcode vul ik schoorvoetend in. Toch ook maar mijn contactgegevens, anders weten ze niet waar de bevestiging van de inschrijving naartoe moet.
De lijst gaat verder. “Is het kind door een instantie onderzocht?”. Wat is er mis met ‘uw kind’? ‘Uw kind’ klinkt toch meteen veel vriendelijker? Ik moet nadenken over deze vraag. Wat is ‘een instantie’? Mijn kind is onderzocht in het ziekenhuis, vlak na zijn geboorte. Het/mijn kind is sindsdien onderzocht door medewerkers van het consultatiebureau en de huisarts heeft laatst in zijn oor gekeken. Ik besluit een sterretje (*) bij deze vraag te zetten en schrijf onderaan de pagina: “* definieer ‘instantie’, dan kom ik hier zo spoedig mogelijk bij u op terug”.
Wat is de gezindte van het kind? Op mijn telefoon google ik ‘gezindte’. ‘geloofsovertuiging, godsdienst, kerkgenootschap, kerkleer, overtuiging’ lees ik. Overtuiging, daar kan ik wel iets mee. “Mijn zoon is ervan overtuigd dat het oké is om aan trappers van fietsen te likken”. Dat zie ik hem immers regelmatig doen. Toch begin ik meteen te twijfelen. Misschien is dit namelijk typisch gedrag waarvoor hij bij ‘een instantie’ onderzocht had moeten worden. Weet ik veel, ik heb nog weinig ervaring als moeder. Ik streep mijn opmerking door. Hmm, van de achterkant is het nog leesbaar. En weinig prikkelt de nieuwsgierigheid meer dan zo’n doorgestreepte zin, dus de school gaat vast proberen te lezen wat ik zo angstvallig voor ze heb willen verbergen. Ik loop naar boven en print het formulier opnieuw. Nogmaals vul ik alles in, maar ik besluit om de vraag bij ‘overtuiging’ te beantwoorden met een wedervraag. “Ik verneem graag van u wat de relevantie is van deze vraag, gelet op het doel van dit inschrijfformulier.”
Is het kind gedoopt? (“Ik verneem graag van u wat de relevantie is van deze vraag, gelet op het doel van dit inschrijfformulier”)
Woont het kind in een COA? (“Ik verneem graag van u wat de relevantie is van deze vraag, gelet op het doel van dit inschrijfformulier”)
Heeft het kind een zwemdiploma? (“Nee, zie geboortedatum”)
Heeft het kind deelgenomen aan VVE programma? (“??? Nee, het kind is nog geen huiseigenaar”)
Beroep ouder 1? (conrector)
Beroep ouder 2? Dat spreekt voor zich, ben ik bang.
