Renteswaps staan al langer in de belangstelling van toezichthouders en advocaten. En het aantal procedures over swaps stijgt met de dag. Wat weinigen zich gerealiseerd zullen hebben is een risico dat zich per 22 april 2015 daadwerkelijk heeft geëffectueerd. Een risico dat ook een juridische aspect kent.
Waarom per 22 april 2015? Op dit datum is het 3-maands Euribor-tarief negatief geworden. Dat is het meest voorkomende tarief in het variabele gedeelte van swapcontracten. Voor de normale (in het jargon: “plain vanilla”) swap, betekent dat twee keer betalen. Aan de vaste, maar ook aan de variabele kant. Het ontvangen van een negatieve rente betekent immers betalen!
Wat verreweg de meeste, zo niet alle, klanten nooit hebben geweten is dat de renteswap daarmee geen volledige afdekking meer biedt van de renterisico’s op de lening. Dat komt omdat in veel gevallen de leningsdocumentatie bepaalt dat het variabele rentedeel van de lening niet lager kan uitkomen dan 0%. Omdat de kredietovereenkomst en de swap aparte contracten zijn, kan zoals hier de situatie ontstaan waarin verschillend omgegaan wordt met de negatieve Euribor rente.
Er ontstaan hogere rentelasten dan de vaste rente vermeerderd met de opslag, die bij de lening was afgesproken. De klant moet immers de vaste (swap)rente betalen, de opslag én evenzoveel basispunten als de 3-maands Euribor onder 0% ligt. Dat betekent dus ook dat de rentelasten nóg verder zullen toenemen als de Euribor negatiever wordt.
Maar ho even, en het juridische aspect dan? Dat is er niet. Tenminste niet als de bank de klant heeft gewezen op dit risico, de klant de afweging heeft gemaakt dat hij dit risico wel wilde lopen én de klant dat risico wel kon dragen gezien zijn klantprofiel. Helaas stonden die risico’s niet in de standaard informatie die de bank de klant verschafte.
De swapproblematiek dus nog niet voorbij…
Niet voor de klant die meer moet betalen, dan waar hij rekening mee hield.
Maar ook niet voor de bank. Integendeel!
