Een deken heeft een grote mate van beleidsvrijheid. De wijze waarop hij een tuchtrechtelijke klacht onderzoekt, kan slechts terughoudend worden getoetst. Dat stelt de raad van discipline (Arnhem-Leeuwarden) in een zaak die onlangs is gepubliceerd.
In deze kwestie had een Rotterdamse advocaat geklaagd over de wijze waarop de deken van het arrondissement Rotterdam onderzoek deed naar de praktijkvoering van die advocaat. Tegen de advocaat liep een dekenbezwaar, op grond waarvan de advocaat in augustus 2016 van het tableau werd geschrapt.
De advocaat stelde tegen deze beslissing hoger beroep in. Het hof van discipline droeg de deken op onderzoek te doen naar de praktijkvoering van de ex-advocaat. Dat onderzoek vond eind januari 2017 plaats, in aanwezigheid van een lid van de Raad van de Orde en een stafmedewerker van het bureau van de Orde. Eind februari vond opnieuw een kantoorbezoek plaats.
Volgens de gewezen advocaat had de deken niet gehandeld zoals een behoorlijk deken betaamt. De advocaat voelde zich door de deken onheus behandeld, en hij beweerde te zijn beledigd, gekleineerd en uitgelachen, en dit alles in het bijzijn van zijn secretaresse en leden van de Raad van de Orde. Ook zou de deken afspraken met de advocaat hebben gemaakt maart later zou de deken hebben gesteld dat hij dit nooit had beloofd of gezegd. Verder zou de deken ‘keer op keer’ en ‘zonder hoor en wederhoor te hebben toegepast’ na de kantoorbezoeken verkeerde rapporten hebben opgesteld. Tot slot zou de deken ‘ongepaste vragen’ hebben gesteld, onder meer door te vragen ‘hoe het voelde om geschrapt te zijn’.
De advocaat verzocht de tuchtrechter om een diepgravend onderzoek te doen naar de werkwijze van de deken en op grond daarvan de deken te schrappen of hem uit zijn functie te ontzetten wegens fraude. Daarnaast zou de deken de schade die de advocaat heeft geleden moeten vergoeden. De deken ontkent alles.
Volgens de voorzitter van de raad van discipline brengen de aard en functie van deken met zich mee dat bij de tuchtrechtelijke controle, waaraan ook het optreden van een deken is onderworpen, terughoudendheid dient te worden betracht. De deken heeft nu eenmaal een ruime mate van beleidsvrijheid. De manier waarop hij onderzoek naar een klacht doet valt in principe binnen die beleidsvrijheid. Alleen als uit feiten blijkt dat de deken het vertrouwen in de advocatuur heeft geschaad of zich zodanig heeft misdragen of zijn taken zodanig heeft verwaarloosd, dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan een handelen of nalaten dat een behoorlijk advocaat niet betaamt, kan sprake zijn van klachtwaardig handelen van de deken.
De aantijgingen jegens de deken zijn volgens de voorzitter niet feitelijk komen vast te staan. De klacht van de advocaat tegen de deken is dus ongegrond.
