’s Ochtends stap je de deur uit, springt op je fiets en sjeest naar het station. Wanneer je daar aankomt heb je nog een paar minuten voordat de trein gaat, dus je haalt het allemaal makkelijk, denk je…
Maar dan: alle fietsenrekken beneden zijn vol. Ook in die onhandig hoge rekken is nergens plek te vinden. De tijd tikt door, terwijl je om je heen mensen met kinderzitjes hun fiets ziet neerzetten in de ruime vakken voor ‘buitenfietsen’. Aangezien je de trein moet halen, besluit je dat jouw fiets ook wel voor ‘buitenfiets’ kan doorgaan (hij staat tenslotte altijd buiten) en zet hem tussen de bakfietsen met bloemenstickers. Wanneer je ’s avonds na een lange dag eindelijk terug bent, blijkt dat je fiets is verdwenen! In eerste instantie denk je dat hij is gestolen, maar al snel besef je dat hij is weggehaald door de gemeente. Dat wordt lopend naar huis…
Wie rechten studeert, weet dat er tijdens familiebijeenkomsten en feestjes regelmatig om je mening of advies wordt gevraagd over bijvoorbeeld dit soort zaakjes. De grote vraag is altijd: ‘kan ik hier iets tegen beginnen?’. In dit geval was het mijn vader: ‘kan jij hier niet iets tegen beginnen?’.
Je hebt maar één vader en in mijn geval betaalt hij ook nog mijn studie, dus ik zoek de algemene plaatselijke verordening van de gemeente op. De APV’s van de verschillende gemeenten komen sterk overeen wanneer het ‘verkeerd geparkeerde fietsen’ betreft. Een fiets mag verwijderd worden indien deze verkeerd, hinderlijk of gevaarlijk geparkeerd staat. Denk aan:
1. De fiets blokkeert de weg of doorgang.
2. De fiets hindert het uitzicht.
3. De fiets brengt schade toe aan de openbare orde.
4. De fiets staat geparkeerd tegen een gebouw.
In de meeste gevallen, zo ook in het geval van mijn vader, gaat het om een fiets die tussen de rekken of in een parkeervak voor andersoortige fietsen is geparkeerd. Er is dan dus geen sprake van de in de APV genoemde gronden voor verwijdering. Daarnaast valt het ook op dat er vaak geen duidelijke verbodsborden aanwezig zijn in de stalling. Gemeenten verwijderen dus dagelijks onrechtmatig fietsen die vervolgens naar een fietsdepot worden gebracht dat altijd ergens ver buiten de stad ligt en moeilijk te bereiken is. Het kost de ‘overtreder’ naast veel tijd, ook nog rond de 20 euro, afhankelijk van de gemeente, om de fiets mee te mogen nemen. Kortom, gemeenten verdienen makkelijk geld op een manier die niet zou moeten kunnen.
Ik besluit om, namens mijn vader, een brief te schrijven. Ik stel dat de fiets onrechtmatig is verwijderd en verzoek vriendelijk, doch dringend, de fiets kosteloos te retourneren aan mijn vaders adres. De gemeente heeft geen weerwoord en een paar dagen later leveren twee medewerkers de fiets af op de gewenste plek.
Voel je dus vrij om je fiets overal tussen de rekken of bakfietsen te zetten, zolang dit maar geen gevaarlijke situaties veroorzaakt. Wanneer je fiets toch wordt verwijderd, kan deze gewoon weer thuis worden bezorgd. Je zult er alleen dus wel even een briefje aan moeten wijden. Ik kan mijn fiets echter geen dag missen, dus heb een andere oplossing voor het probleem: een kinderzitje! Het leidt dagelijks tot vragende gezichten, maar ik mag mijn fiets nu buiten de rekken zetten en kom nooit meer te laat!
