“De zomermaanden breken weer aan. Van die heerlijke avonden om de schrijverspen op te pakken met een koel roseetje of ranjaatje erbij… We hopen dat het je veel inspiratie oplevert en ontvangen je column graag uiterlijk 29 juli.”
Zo’n sympathieke reminder van de Mr redactie ontvang ik graag. Probleem is alleen dat ik van mezelf het schrijven van dit soort stukjes niet als deel van het werk mag beschouwen. Het is immers m’n vak niet en het draagt niet meetbaar bij aan de omzet.
Dat zorgt ervoor dat de blogpost voor Mr in tijden van drukte naar de bodem van m’n to-do-list zinkt. Met in dit geval als gevolg dat deze deadline midden in een periode valt die ik bedoeld had als echte vakantie. ‘Slecht gemanaged Rooymans’ zegt mijn lieve vrouw dan met een ‘grimlachje’.
Dus zit ik vandaag zaterdag 30 juli midden op de dag aan de keukentafel in Cortijo de Romualda in Andalusie achter m’n mac book. Te laat natuurlijk, maar ik gok erop dat ze bij Mr in augustus niet in het weekend werken en dat er dus nog geen deadline echt gemist is.
Dat ik midden op de dag binnen aan de keukentafel zit komt omdat wij hier in Zuid Spanje ons ritme compleet omgooien. Overdag zijn we meestal in en om het huis. De luiken en de ramen zijn dan dicht om de warmte buiten te houden. Naar de stranden van Parque Natural de Cabo de Gata gaan we soms ‘s morgens, maar eigenlijk vooral ‘s avonds vanaf een uur of zes.
Dat doen we eigenlijk al jaren zo. Oorspronkelijk was het omdat in de zomer de zon ‘s middags zo sterk is dat het eigenlijk niet verstandig of prettig is om op het strand te zijn (locals zeggen: ‘alleen gekken en toeristen zie je ‘s middags op het strand’).
Tegenwoordig komt daar een element bij: drukte! Iets wat hier eerder nauwelijks een issue was. Natuurlijk, in de zomer zijn er mensen op de stranden, maar je zat eigenlijk nooit echt naast elkaar. Als er 10 of 20 parasols op het strand stonden dan vonden we het al best vol. Onontdekt door de massatoerist en beschermd tegen projectontwikkelaars door de status als Unesco biosphere reserve is dit stuk Spaanse kunst is namelijk vrij ongerept gebleven.
Maar nu de onrust in de wereld toeneemt laat het “waterbedeffect” zich voelen. “Well to do Madrilenen en Barcelonezen” blijven liever in eigen land dan in een vliegtuig te stappen of naar dat door terrorisme geteisterde Frankrijk te gaan. En ook voor andere vakantiegangers geldt, waar kun je met een veilig gevoel naartoe als je in de zon wilt zitten en niet de hoofdprijs wilt betalen? Precies: Spanje. Met als gevolg dus dat zelfs hier in ‘ons’ onontdekte Cabo de Gata op sommige stranden de parasols ineens twee rijen dik staan.
Als de Europese zomervakanties voorbij zijn zal de rust wel weerkeren, maar voor nu is het wel wennen. Ik moet zelfs reserveren als ik een gegrild visje wil gaan eten in een chirinquito. Godbetert!
Waterbedeffect in de juridische markt
Dat “waterbedeffect” kennen we in de juridische markt natuurlijk ook. Stel je voor: je legde je in 2008 je helemaal toe op omgevingsrechtelijke vraagstukken rondom projectontwikkeling. Dan had je wel een probleem toen ineens door de crisis de hele vastgoedsector op z’n gat lag. Heel wat bestuursrechtelijke adviesbureaus zijn in die tijd van het toneel verdwenen. Gemeenten hadden geen enkel probleem om vacatures in te vullen want veel van de communicatief/commercieel zwakkere zp-ers vluchtten in een dienstverband. Nu vastgoedprojecten weer te financieren zijn is de markt aangetrokken en zitten we weer met een tekort aan beschikbare juridisch specialisten.
Andersom zie je het ook. Doordat een aantal grote ondernemingen zichzelf aan het splitsen zijn, wordt er op dit moment een bovengemiddeld aantal grote IT contracten opengebroken en gesplitst over meerdere (nieuwe) entiteiten. Die bedrijven huren daar veelal zelfstandige ICT recht experts voor in. Maar aan de andere kant van de tafel zorgt die splitsing van contracten ook voor extra juridisch werk. Dus ook de leveranciers moeten inhuren, waardoor binnen korte tijd de vraag naar ICTrechtexpertise sterk stijgt. Zag je dit aankomen? Dan had je tijdig de Grotius Informaticarecht kunnen doen en er nu de vruchten van kunnen plukken.
Een waterbedeffect in de markt heeft impact en is dus zakelijk heel interessant.
Waterbedden Marketing
Velen proberen dit effect dan ook commercieel in te zetten. Ik noem dat zelf “waterbed marketing”. (hier geen hyperlink want ik verzin de term terwijl ik dit schrijf;-). Dat werkt als volgt: Je schetst de bedreigende, potentieel schadelijk, effecten die bepaalde regelgeving voor de potentiële cliënt gaat hebben. Vervolgens biedt je een mooie panklare oplossing in de hoop dat men je inhuurt om te voorkomen dat zich voor hem of haar een doos van Pandora opent. Het is van oudsher de ‘strategy of choice’ van menig consultancy- of advocatenkantoor en de hausse aan advocatenuitingen naar aanleiding van de Brexit is er een aardig voorbeeld van.
Sommigen moeten alleen een beetje oppassen als ze waterbed marketing inzetten. Ik zou het “noblesse oblige” willen noemen en ik vermoed dat ze dat bij het Randstad concern onlangs even uit het oog verloren zijn. In het FD liet de op een na grootste HR-dienstverlener van de wereld namelijk optekenen dat haar uit onderzoek gebleken is dat 90% van de zzp’ers onder de nieuwe Wet DBA niet aan het werk kan blijven.
In z’n algemeenheid volstrekte nonsense natuurlijk. Lullig genoeg werkt het alleen wel zo dat als Randstad het zegt, iedereen meteen denkt dat het waar is. Het werd in de meeste media dan ook als onomstreden feit gepresenteerd, met als kwalijk effect dat het concern hiermee op een oneigenlijke manier ingrijpt in de maatschappelijke- en marktontwikkeling. Als opdrachtgevers dit gaan geloven, dan ontstaat inderdaad een probleem voor zelfstandigen.
Is dat Randstads bedoeling? Weet ik natuurlijk niet, maar je moet hun persberichtje waarschijnlijk wel zien in het licht van marketing van hun diensten. Voor Randstad zijn zzp’ers lastiger geworden door het verdwijnen van de VAR. Zij hebben liever dat hun klanten uitzendkrachten bestellen. ‘Goh wat jammer als je je vaste zzp’er niet meer als zelfstandige ingehuurd kan worden. Maar beste opdrachtgever, maak je geen zorgen. Maak van zzp’ers gewoon werknemers!’ En verdomd, laat dat goeie betrouwbare Randstad daar nu net bij kunnen helpen! Ben benieuwd wie het kritische stukje van Mei Li Vos opgemerkt heeft. Zij signaleerde scherp dat het hier om “good old fashioned waterbedden marketing” (mijn woorden) gaat.
Anyway, genoeg daarover. We moeten ons niet opwinden over halfbakken onderzoeken en marketinggeklets, het is tenslotte komkommertijd.
Dus: laten we volop genieten van de zomer. Het is half zes hier in Zuid Spanje. Tijd om naar het strand te gaan!
