Eind juni waren er alle afstudeerplechtigheden van de undergraduates en graduates. Dus ook van onze studenten na hun dubbele driejarige master. De week voorafgaand aan de echte ceremonie lopen er al studenten met hun afstudeertoga’s aan over de campus. Die toga’s krijgen ze in leen van de universiteit. En een week van te voren, zodat de studenten al vast foto’s kunnen nemen en laten nemen die ze dan naar huis op sturen. Door de giga afstanden hier zijn er weinig ouders die de graduation ceremonies bijwonen.
Onze ceremonie bestond uit een programma dat zich afspeelde in de collegezaal. De regie was in handen van een van de graduates. Toespraken door de president, ondergetekende, een docent, een student, een afgevaardigde van de student union, en mijn collega co-dean. Tussendoor een groepsfoto met alle 85 graduates, en sprekers. Daarna foto’s van de decanen met iedere student afzonderlijk met het mapje van de diploma’s in hun handen!
De diploma’s kregen ze trouwens niet, de mapjes waren leeg, maar dat deerde de pret niet! Daarna een buffet. Eveneens een ervaring. Als decanen gingen we alle tafels af om met iedere student te toasten. Dat is al een gebeurtenis, want de lagere in rang of leeftijd moet bij de toast het glas lager houden. Als ik mijn glas omlaag deed, om te testen of dat inderdaad gebeurde ( inderdaad wat gemeen) gingen ze onmiddellijk met hun glas nog lager. Daarna gambay, dat wil zeggen bottoms up! Het de tafels langs gaan en toasten met iedereen individueel is een teken dat je om de studenten geeft. Daarna kwamen alle studenten bij ons langs om ook te toasten. Het werd dus erg gezellig. Ik heb daarna, juist omdat ik geleerd had wat de functie van de toast is, ook mijn stafleden bezocht om nog een keer extra met hen te toasten. Ik geloof dat dat werd gewaardeerd.
Mijn buurman aan tafel, een hoogleraar strafprocesrecht en tevens OvJ in Beijing, legde mij uit dat vrienden samen drinken, en dan ook gelijk op moeten drinken als daad van vriendschap. Gelukkig moest hij iets eerder weg, want hij bleek goed met het bier overweg te kunnen.
Ik fietste op mijn fietsje naar het restaurant, dat in een hotel was, en parkeerde deze naast de ingang. Meteen werd ik omringd door hotel personeel en parkeerwachten. Wat bleek, er was aan de rand van het terrein een aparte plek voor fietsen. Ik overhandigde mijn fiets met open slot aan de parkeerwacht en deze ging mijn fiets parkeren. Na afloop werd ik bij buitenkomst onmiddellijk gespot door de parkeerwacht die meeliep naar mijn fiets, andere fietsen opzij zette en mij toegang bood tot mijn fiets. Sjiek.
In hotels bestaan soms bepaalde verdiepingen niet. Bijvoorbeeld met een vier, dus bijv 14 en om de niet Chinezen te plezieren ook 13. Dus dan schiet de lift opeens van 12 naar 15. Kamernummer vier kan ook zomaar afwezig zijn. Zes en acht zijn geluksgetallen daarentegen. Mobiele nummers met veel achten en zessen zijn dus erg gewild. Idem nummerplaten voor auto’s met die gelukbrengende getallen erop. Die zijn ook kostbaarder!
In juni naar de wedstrijd China Nederland geweest in het Workers Stadium. Kaartjes via internet besteld die keurig de dag erna werden bezorgd en contant konden worden afgerekend. De service bij dit soort dingen is vaak erg snel, goed en praktisch! Iets minder was dat de kaartjes toegang gaven tot een ander en minder goed deel van de tribune dan waarvoor we hadden betaald. Een landgenoot op onze zelfde rij was hetzelfde overkomen. We zaten uiteraard tussen Chinezen, die in grote getale in oranje shirts met namen van favoriete spelers om ons heen zaten. Voor ons zaten op rij nul politieagenten. Bij het rustsignaal, tot dan had ik ze nog niet gezien, rezen ze als één man als het ware op een commando op, draaiden zich om en staarden naar de tribune. Onbeweeglijk, om iedere meter, in mooie uniformen kijken ze onverstoorbaar naar de tribune! Buiten stond, zagen we na afloop, een peloton ME, met grote schilden opgesteld. Verder geen rellen of gedoe gezien, maar dat komt misschien door het vertoon van staatsmacht. Of, door de enorme wolkbreuk die losbarstte toen we het stadion uitliepen. Dankzij onze paraplu en zeer capabele chauffeur die onze auto vlak voor de hoofd poort had gezet zodat we snel konden instappen, werden we niet nat.
