Van rechters en riolering

Delen:

“Tja, mevrouw De Boer”, zei de rechter, “u zult mij zo hier en daar een beetje moeten helpen. Het zit namelijk zo, dat ik normaal gesproken helemaal geen kantonrechter ben. Handelszaken, dat is mijn ding, maar ze zaten vandaag een beetje krap. Van arbeidsrecht heb ik al helemaal geen kaas gegeten, dus ik zal hierin vandaag vooral op uw kennis moeten varen”.

Ik dacht een makkelijke verstekzitting tegemoet te gaan en kwam nog wat rozig ’s ochtends vroeg de rechtbank binnenlopen. Voor wat betreft het verstek had ik gelijk, maar achterover leunen kon ik allerminst. Een half uur lang ben ik ondervraagd en is mijn parate kennis getest. Deels vragen over onderwerpen die met de zaak te maken hadden, deels voor de rechter die “even een zijsprongetje uit interesse” maakte.

De dag na de zitting ontvang ik een brief met daarin de bevestiging dat ik de zaak heb ingetrokken. Hmm, dat is niet helemaal hoe ik het mij herinnerde. Vijf telefoontjes aan de rechtbank later is het gelukkig opgelost; de intrekking betrof een hele andere zaak die toevallig het uur na ‘mijn’ zitting behandeld zou moeten worden. De volgende dag word ik gebeld door de rechtbank, of ik ook nog even schriftelijk wil bevestigen dat ik de zaak heb aangehouden.

Nu is het niet zo dat ik hier de rechtelijke organisatie op de hak wil nemen, ik kijk wel uit! Hoewel het natuurlijk een vreemde gang van zaken was, is het interessante aan dit geheel, dat het me allemaal niets verbaasde. Sommige zaken trekken nu eenmaal ongeluk aan, en deze zaak is daar een voorbeeld van. De werknemer in deze zaak is na een dienstverband van bijna 40 jaar uitgevallen wegens ziekte. Werkgever vond het erg vervelend voor de beste man, maar besloot na een half jaar toch om zijn dienstverband op te zeggen. Er was namelijk, zo schreef de werkgever, al iemand aangenomen om hem te vervangen. Twee mensen op dezelfde positie was gewoonweg te duur voor het bedrijf.

In de aanloop naar de eerste zitting in deze zaak, met als onderwerp loondoorbetaling, heeft de werkgever in een brief aan mij aangegeven een deel van de producties bij de dagvaarding nooit te hebben gezien. En warempel, terugkijkend bleken twee van de aangetekende brieven onbekend te zijn bij de post. Nu had ik de brieven voor de zekerheid ook per gewone post en email gestuurd, dus was er geen man overboord, maar vreemd was het wel.

Tijdens de eerste zitting, ook verstek, heeft mijn cliënt direct het woord genomen om de rechter uitgebreid te vertellen dat hij misschien tussendoor even weg zou moeten. Wat moet de rechter een spijt hebben dat ze hierop heeft doorgevraagd. Desgevraagd lichtte mijn cliënt namelijk toe, dat zijn ‘riolering’ onlangs in het ziekenhuis was doorgespoeld waardoor hij nu de boel af en toe niet meer volledig onder controle heeft. Deze opmerking heb ik in het vonnis overigens niet teruggevonden.

Soms heb je zaken waarin niets loopt zoals gepland en waarin alle pech van de wereld je enige bondgenoot lijkt te zijn. Maar dat geeft wel de leukste anekdotes.

Delen:

Het belangrijkste nieuws wekelijks in uw inbox?

Abonneer u op de Mr. nieuwsbrief: elke dinsdag rond de lunch een update van het nieuws van de afgelopen week, de laatste loopbaanwijzigingen en de recentste vacatures. Meld u direct aan en ontvang elke dinsdag de Mr. nieuwsbrief.

Meest gelezen berichten

Van onze kennispartners

Juridische vacatures

Scroll naar boven