Het is wat mij betreft de beste uitvinding sinds de elektrische vliegenmepper; de groepsapp. Ik geef toe, het is een kwestie van smaak. Gelukkig heb ik een slecht karakter. In de loop der jaren heb ik al velen in verschillende stadia van boosheid groepsgesprekken zien verlaten. Als je geluk hebt laten ze, net voor vertrek, nog even snel een venijnig bericht achter. Heb je nog meer geluk, dan voegt de beheerder van de groep de boze vertrekker opnieuw toe aan de groep om hem of haar nog even een veeg om de oren te geven alvorens de vertrekker, ditmaal definitief, te verwijderen.
Aanleiding voor deze blog is de ultieme bron van vermaak, die ik helaas pas kort geleden heb ontdekt. De buurtpreventie-app. Je weet pas wat leven is als je je op de bank nestelt met je telefoon, terwijl de hoeders van de buurt zich buigen over de belangrijke zaken des levens. Vorige week was het weer raak. Onderwerp: een vreemde kat die zich in het huis van een buurtbewoner te goed deed aan het voer van de aldaar residerende kat. Prangende vraag: wie is de eigenaar van deze onverlaat?
“niet van mij”
“die van ons is rood, ik zal even bij de buren vragen”
“DIT HOORT NIET IN DE BUURTPREVENTIEAPP, DANKU”
“Dit zaakje stinkt”
“Hoezo?!”
“HIERVOOR IS DEZE GROEP NIET BEDOELD” – …. heeft de groep verlaten
“Niet van ons, ook niet van Kees en Miranda”
“Wat een mooi beestje”
Dit gaat nog enige tijd zo door. Op het moment dat ik doorhad dat er iets speelde, waren de eerste 33 berichtjes een feit en hadden twee mensen de groep verlaten. Hoewel deze berichtenstroom natuurlijk al tot enige irritatie kan leiden (er is immers iets voor te zeggen dat enkel de rechtmatige eigenaar van de schavuit in kwestie zou reageren, en dan nog liefst met een privéberichtje aan de gedupeerde), wordt de toon van het gesprek allengs vinniger als twee buurtbewoners na een misverstand verbaal met elkaar op de vuist gaan.
“Het gaat hier om het vinden van een kat! Alle overige gezever svp achterwege laten”
“Wees dan duidelijk”
“Wat bedoel je”
“La ma”
“Nee la ma-niet. Wat is niet duidelijk”
“Alles”
“Ben je in de war?”
“Ik niet jij wel. Discussie gesloten”
“Stumper”
“Wie bepaalt wat er wel of niet in deze appgroep mag? Zijn er statuten ofzo die ik heb gemist?”
Enzovoorts (interpunctie heb ik voor uw leesgemak toegevoegd). Zo gaat het enige tijd door totdat één van de twee kemphanen uiteindelijk na een laatste sneer de arena verlaat (en de ander van de mogelijkheid gebruik maakt om zijn eigen standpunt nogmaals uit de doeken te doen). De eindscore was opvallend. In totaal was de groep slechts 3 leden armer maar wel 11 ramptoeristen rijker. In een kleine hechte woonwijk gaat het nieuws dat er ‘iets’ gaande is blijkbaar snel. Ik zit mij op veilige afstand te verbazen over hoe anoniem mensen zich blijkbaar wanen in een groep met 68 leden die elkaar vrijwel allemaal kennen.
Wat dit alles met het recht te maken heeft? Niets. Althans, er zijn genoeg bruggetjes te vinden (zo schijnt het in de piket-ruil-app ook vaak feest te zijn en heb ik strikte geheimhouding moeten zweren voordat ik tot onze kantoorapp werd toegelaten). Maar ik ben nu met vakantie. Dus in ben even geen advocaat maar slechts toerist. En af en toe even ramptoerist-op-afstand, dat houdt de heimwee wel buiten de deur.
