Terwijl ik op een grijze regenachtige dag op kantoor in Nederland door LinkedIn scroll, zie ik een vacature voorbijkomen van VanEps Kunneman VanDoorne op Curaçao. “Gezocht, een ervaren Corporate M&A/Banking & Finance advocaat.” Al langer speelde de gedachte om een tijd in het buitenland te gaan werken. Maar wat ga je dan doen met je achtergrond Nederlands recht? Advocaat worden op de Cariben is een van de opties, en volgens de verhalen heb je dan altijd vakantie.
Eigenlijk leek verhuizen naar het buitenland geen serieuze optie. We hadden net een huis gekocht in Rotterdam waar we erg blij mee waren. Ik stuurde de vacature van VanEps Kunneman VanDoorne dan ook meer als een geintje naar mijn vriendin. Maar zij belt mij direct, is enthousiast en stelt voor dat ik een mailtje stuur. Een ‘het is nu of nooit’-moment overviel ons. Een paar minuten later is het mailtje eruit en voor ik het weet word ik gebeld door een Antilliaans nummer. “Met recruitment, we zagen je mailtje en zouden graag een gesprek met je inplannen deze week. Als je ons je stukken stuurt…”
Het gesprek ging over mijn achtergrond, wie er mee zou gaan naar Curaçao en wie ik achter laat. Ervaring leert dat de overstap groter kan zijn dan men verwacht. En na zes maanden met hangende pootjes terug naar Nederland is voor niemand leuk. Mijn vriendin en ik waren nog nooit naar een van de eilanden van de voormalig Nederlandse Antillen geweest. Op korte termijn een vakantie boeken om te verkennen zat er ook niet in. Dus de overstap maakten wij blind. Nou ja, we hebben natuurlijk wel rondgevraagd naar ervaringen van anderen. Zo ontdekten we dat veel mensen hier kortere of langere tijd hebben gewoond en gewerkt. Maar ook dat er verschillende verhalen zijn: of mensen vinden de eilanden fantastisch, of juist helemaal niet. Het werd een (gefundeerde) gok.
Die gok heeft goed uitgepakt. Hoewel we nog net niet aan de zes maanden zitten, durf ik wel te zeggen dat we niet met hangende pootjes teruggaan naar Nederland binnenkort. We zijn al heel wat ervaringen rijker die we in Nederland niet zouden hebben opgedaan.
Een eiland is in veel aspecten een dorp. Maar dan wel een dorp dat tegelijkertijd een land is. Als advocaat zijn de lokale zaken die je behandelt niet altijd even groot van omvang, maar wel bijna altijd groot van impact. Op wekelijkse basis komt kantoor wel in de krant. Dit vergt ook een andere manier van het behandelen van zaken. Meer dan in Nederland spelen maatschappelijke aspecten een rol in je advisering. Belangen waar ik in Nederland niet aan hoefde te denken, zijn hier ineens relevant. Zaken van internationale cliënten zijn juist enorm herkenbaar. Ik kan daarvoor terugvallen op de werkwijze die ik in Nederland hanteerde. Maar het is ook leuk om nu ingeschakeld te worden door verschillende Nederlandse advocatenkantoren. Dat geeft je meer dan voorheen de mogelijkheid een kijkje te nemen in de keuken bij andere kantoren en hun manier van werken.
Maar hoe zit het nou met dat recht van al die eilanden? Dat was een van de vragen die ik zelf ook had voordat ik vertrok. Gelukkig lijkt het recht van de eilanden veel op het Nederlandse recht. Maar als advocaat maak je het verschil in de nuances. En juist die nuances zorgen voor de verschillen met Nederland en zelfs tussen de eilanden. Dit vereist dat je iedere keer scherp en alert bent en het vermogen moet hebben om nieuwe kennis snel toe te passen. Achteroverleunen op je ervaring is er niet bij. Dit maakt het werken in de Cariben divers en een uitdaging voor iedereen die hier komt werken.
En als ik dan naar huis rij om weekend te vieren, dan begint inderdaad die wekelijkse mini-vakantie weer.
