De rechtbank Noord-Nederland heeft een opvallende uitspraak gedaan over privacyrecht. De voorzieningenrechter merkte zichzelf namelijk aan als verwerker in de zin van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG).
De zaak gaat over 21 verleende vergunningen. De bezwaren tegen de vergunningen zijn in één besluit afgewezen waardoor de rechter, in plaats van 21 afzonderlijke zaken, de rechtmatigheid van deze vergunningen samengevoegde tot één zaak.
Samenvoegen
In de vergunningsaanvragen staan persoonsgegevens van individuele vergunninghouders. Door het samenvoegen van de aanvragen worden de persoonsgegevens aan alle andere partijen doorgestuurd en dus verwerkt in de zin van de AVG. Hierdoor merkte de rechter zichzelf aan als verwerker.
Dat persoonsgegevens in een rechtszaak worden verwerkt, is niks nieuws, schrijft advocaat Floortje Eijdems (Banning) in een blog. “Deze verwerking is gerechtvaardigd omdat dit noodzakelijk is voor het uitvoeren een wettelijke taak van de rechterlijke macht, namelijk de behandeling van rechtszaken. Het probleem dat zich volgens de rechter voordoet is dat iedere verwerking van persoonsgegevens in overeenstemming moet zijn met artikel 5 lid 1, aanhef en onder c van de AVG. In dit artikel staat het beginsel van ‘minimale gegevensverwerking’. Op grond van dit beginsel moet de gegevensverwerking voor het doel toereikend zijn, ter zake dienend en mogen er niet meer gegevens worden verwerkt dan dat noodzakelijk is.”
Gesplitst
De rechter bepaalde dat het beroep wordt gesplitst in 21 afzonderlijke zaaknummers. Het beginsel van minimale gegevensverwerking brengt volgens de rechter namelijk mee dat niet alle persoonsgegevens van de afzonderlijke vergunninghouders in onderhavig geval zonder meer kunnen worden doorgezonden. Door alle vergunningen in afzonderlijke zaken te behandelen, worden slechts de persoonsgegevens ingezien van de vergunningen waartegen bezwaar wordt gemaakt. De overige stukken worden door deze maatregel immers niet naar hen doorgezonden door de rechter.
