Het lijkt alsof we, als studenten, geacht worden om de wereld te veroveren nog voordat we onze diploma’s in handen hebben. De maatschappij kijkt naar ons met een mix van verwachtingen en aspiraties en romantische heimwee naar hun eigen studententijd. We worden gezien als de toekomstige leiders, de vernieuwers. Zodra je je eerste college hebt bijgewoond behoor je onofficieel bij een heel andere maatschappelijke klasse. Een klasse met veel stress, competitie en onzekerheid maar zeker ook veel feest en voordelen.
Studeer je wel genoeg? Niet te veel? En hoe zit het met uitgaan? Zie je je vrienden wel genoeg? En je familie dan?! Hobby’s, relaties, sport, werken? Hallo, studeren kost geld. Het idee dat we studeren, en zeker dat we rechten studeren, zorgt voor een lading aan verwachtingen en verplichtingen. Het hoger onderwijs wordt dan wel gezien als de springplank naar succes, maar net als met alle springplanken kan je hard vallen als je verkeerd springt.
Wie legt ons deze sociale druk op? Ja, wie wie zegt. Dat doen we toch echt vooral zelf. We hebben allemaal een idee van wat we zouden moeten zijn als ‘student’. Maar in realiteit doen we het allemaal anders. Ik heb het idee dat we allemaal elkaar willen overtreffen met hoge cijfers, de leukste feestjes, de hoogste positie bij de vereniging. Geen zorgen, we missen echt niks als we het een tandje minder doen allemaal. Als we nou allemaal doen wat bij ons past, dan valt de competitie tussen jou en mij al snel weg.
Ik moet mezelf er ook wel aan herinneren dat studeren ook een leuke tijd moet zijn. We zijn onze eigen maatschappelijke klasse. We kunnen zelf bedenken wat we doen en hoe. We leren voor iets waar we zelf voor hebben gekozen. In onze studententijd maken we soms hilarische fouten, dansen we tot in de vroege uurtjes op talloze feestjes, delen we lachbuien en tranen veroorzaakt door de kater, genieten we van gratis reizen met het openbaar vervoer, en versieren we onze kamers met gevonden verkeersborden en andere grappige souvenirs uit het dagelijks leven. Deze tijd brengt ons talloze mogelijkheden. Later kijken we zelf terug op deze tijd met een romantiserende heimwee.
Laten we eerst onze eigen verwachtingen her-veroveren voordat we de wereld veroveren, en wanneer we dat doen, laten we dat vooral samen doen.
