De week van de rapporten

Delen:

Eind maart 2019 verscheen er een aantal rapporten. Over het ‘vernietigend’ rapport over wat er allemaal mis is gegaan in het behandeltraject van Michael P. is al het nodige gezegd en geschreven. In de Tweede Kamer zal er stevig over gedebatteerd worden. Veroordeelden die een tweede kans met beide handen aangrijpen om hun leven te verbeteren moeten weer van voren af aan beginnen omdat zij ook meteen als potentieel gevaar worden gezien. Het als mild gezien wordende strafklimaat in ons land wordt harder en vergelding lijkt met name vanuit de politiek de hoofdmoot te zijn.

Straffen is nog steeds weggelegd voor de rechter, hoewel ook daar nog meer beperkende maatregelen worden voorgesteld. De roep om minimumstraffen weerklonk de afgelopen maand wederom. De Rechtspraak dient de rug recht te houden, maar kampt volgens het rapport van de Commissie Visitatie Gerechten met problemen van een snel veranderende samenleving. Men gaat in gesprek over cultuurverandering en toekomstbestendigheid. Er is sprake van personele en financiële krapte. Nog even en er komt geen rechter meer aan te pas bij het opleggen van straffen.

Zelf mocht ik voor de Telegraaf iets zeggen over het nut van hoge straffen naar aanleiding van de hoge eis van 18 jaar die de aanklager in Tsjechië voorstelt voor twee van de zeven verdachten die in april vorig jaar tijdens een vrijgezellenfeestje in Praag ruzie kregen met de obers van een restaurant omdat ze hun zelf meegenomen drank wilden nuttigen. Ik heb betoogd dat verdachten die voor het eerst voor dergelijke feiten met justitie in aanraking komen en oprechte spijt hebben niet opschieten met een hoge straf. Iedereen verdient een tweede kans. De reacties waren niet van de lucht. Het voelt soms net of iedereen hel en verdoemenis wordt toegedicht. Dat maakt het werk en niet leuker op.

In het publieke debat dat ik als strafrechtadvocaat regelmatig voer, valt het me op dat mensen die zelf in een dergelijke situatie zijn beland of als het iemand uit hun naaste omgeving betreft opeens een stuk genuanceerder zijn met betrekking tot het opleggen van hoge straffen. Een oprecht excuus, vergoeding van de schade en een passende straf doet dan meer recht aan hetgeen is voorgevallen dan langdurige opsluiting. Daar is nog nooit iemand een beter mens van geworden.

Kortom, weinig om vrolijk van te worden. Totdat mij oog viel op een column in het Advocatenblad van een beroepscoach getiteld ‘Klaar met het negatieve’. Als advocaat voel je je vaak machteloos. Je ziet veel ellende waar je weinig aan kunt doen. Erover praten helpt (schrijven wellicht ook), alsmede het zorgen voor ‘tegengif’ in de vorm van het opzoeken van positieve ervaringen maar de leukste coachtip was de laatste. Frustraties, boosheid en woede moet je kwijt kunnen en dat kan door met water gevulde ballonnen tegen de muur van de badkamer te smijten. Voor een ieder die met een vernietigend rapport om de oren wordt geslagen, wordt bedolven onder onsamenhangende kritiek en het even niet meer ziet zitten, adviseer ik dan ook een zak ballonnen te halen. En doe er voor de grap een setje lachgaspatronen bij.

Delen:

Het belangrijkste nieuws wekelijks in uw inbox?

Abonneer u op de Mr. nieuwsbrief: elke dinsdag rond de lunch een update van het nieuws van de afgelopen week, de laatste loopbaanwijzigingen en de recentste vacatures. Meld u direct aan en ontvang elke dinsdag de Mr. nieuwsbrief.

Meest gelezen berichten

Van onze kennispartners

Juridische vacatures

Scroll naar boven