Het portret van Derkje Hazewinkel-Suringa (1889-1970), Nederlands eerste vrouwelijke hoogleraar aan een juridische faculteit, is toegevoegd aan de verzameling portretten in de faculteitskamer van de rechtenfaculteit van de UvA. Het portret werd onthuld in aanwezigheid van haar familie.
Het is het eerste portret van een vrouwelijke decaan in de faculteitskamer, waar tot nu alleen portretten van haar mannelijke ambtsgenoten prijkten. Hazewinkel-Suringa was namelijk niet alleen de eerste juridische hoogleraar, ook bekleedde zij van 1939 tot 1942 het ambt van decaan.
Onverdedigbaar
De wens voor het portret was er al een tijdje. Vijf jaar geleden schreef een groep vrouwelijke promovendi en hoogleraren een betoog aan toenmalig decaan Edgar du Perron, waarin zij het onverdedigbaar noemden dat een portret van Hazewinkel-Suringa aan de muur met portretten ontbrak.
Een promovendus gaf de toenmalige decaan symbolisch een fotoportretje van Hazewinkel-Suringa, dat tot nu in de faculteitskamer te zien was. Op initiatief van decaan André Nollkaemper is daar nu een volwaardig portret, geschilderd door portretschilderes Irma Braat, voor in de plaats gekomen.
Waarom het nog vijf jaar duurde tot het portret ervan is gekomen, weet Nollkaemper niet, zegt hij aan Folia. ‘Maar ik vond die kleine foto onvoldoende tegenwicht bieden tegen al die mannen. Via-via ben ik in contact gekomen met de familie, heb ik betere foto’s gevonden en daarna een schilder.’
Ontslagen
De benoeming van Hazewinkel-Suringa tot hoogleraar was destijds niet zonder kritiek. In die tijd was het gebruikelijk vrouwelijke ambtenaren te ontslaan zodra ze trouwden en kinderen kregen.
In 1942 diende Hazewinkel-Suringa het voorstel in om de universiteit te sluiten naar aanleiding van het ontslag van Joodse hoogleraren. Dit voorstel werd echter niet aangenomen en Hazewinkel werd ontslagen. Na de oorlog werd Hazewinkel-Suringa hersteld in haar functie als hoogleraar. In 1959 ging ze met emeritaat.
