Mr.

Mr. 3 2019 / 23 ARREST VAN DE MAAND U niet natuurlijk. U bent een keurige jurist (m/v) die nooit een scheet laat, ook niet op de wc, als u daar al naar toe gaat. Kent u die mop van die twee rechters die naar de wc gingen? Die gingen niet. Sterker: nette juristen transpireren niet eens. Nee – dan bouwvakkers. In de onlangs gepubliceerde uitspraak Hingst v Construction Engineering (Aust) Pty Ltd, [2019] VSCA 67 (29 maart 2019) klaagt Hingst, werknemer van een bouwbedrijf, dat hij gedurende de elf maanden van zijn contract in 2009 stel- selmatig gepest werd door zijn baas Short en dat zijn bazen sa- menzwoeren om hem te kunnen ontslaan. Zijn voorbeelden? Hij werd uitgescholden door de telefoon, zijn directe supervisor riep ‘fuck’ tegen hem en vond de door Hingst gezette koffie smerig, er werd gestoeid in kantoor, en hij werd buitenge- sloten. Met kerst vroeg Short hem of hij gay was en noemde hem een‘ idiot poofter ’ – een pisnicht. So this is Christmas . En het ergste: Short liet expres win- den waar hij bij was (door de rechter netjes als the flatulence incident(s) beschreven). Hingst bespoot hem in reactie met deodorant en noemde hemMr Stinky, gaf hij toe. Het proces nam achttien dagen in beslag. Hingst had inmiddels last van het prikkelbaredarmsyn- droom en fibromyalgie en had een depressie ontwikkeld, alles als gevolg van het ontslag. Hij eiste omgerekend 1,1 miljoen euro schade. Het bouwbedrijf en de getuigen weerspraken de lezing van Hingst. Die koffie was inderdaad ‘shit’, zo stellen zij in rechte vast. Maar buitensluiten? Bullshit . Pisnicht? Geen herinnering. Idioot misschien, maar niet meer. Ruften? Kan best gebeurd zijn, maar niet expres. Tja, zei een collega, “die Hingst is van Duitse afkomst. Die kunnen dat niet hebben”. De Australische rechter volgde zowel in eerste aanleg als in hoger beroep de lezing van het bouwbedrijf en wees de eis van Hingst af. Wie stelt bewijst. TE BRUUSK Direct vergelijkbare shit is er in het Nederlands recht niet – een zoekopdracht naar ‘scheet’ op rechtspraak.nl brengt u naar niet veel meer dan de conclusie dat sommige drugssmokkelaars kenne- lijk in hun broek schijten voor de douane. Maar arbeidsconflicten en pesten genoeg natuurlijk. Psychisch letsel is volgens vaste ju- risprudentie (ECLI:NL:HR:2005:AR6657, Hoge Raad 11 maart 2005) arbeidsgerelateerd letsel. De werknemer moet ook in Nederland aantonen dat het letsel door het werk is ontstaan. De werkgever heeft een zorgplicht. Het is grappig om te lezen dat het juridische redeneerschema aan de Australische kant van de aarde, waar ie- dereen links rijdt, uiteindelijk hetzelfde is als dat in Nederland. Scheelt weinig. Hoge ontslagvergoedingen bestaan in Nederland ook. De rechtbank Midden-Nederland maakte af- gelopen maart een voormalige rechterhand van John de Mol miljonair in een slepende arbeidszaak (ECLI:NL:RBMNE:2019:1106, Rechtbank Midden- Nederland, 14 maart 2019). De onderdirecteur was in 2015 nog vol lof over Johnny. Hij was een“vriend” en“ik kan een beroep op hemdoen als het echt no- dig zou zijn”, schreef de man in een boek. Maar – wie is De Mol? Niet je vriend als hij de pik op je heeft. Hij vond de programma’s van de onder- directeur maar ‘slappe hap’ en wees hem zonder pardon de deur. Een beetje te bruusk, oordeelde de rechtbank. Voortdurende con- flicten leidden tot een keten van acties en reacties en uiteindelijk een burn-out en verlies van intern gezag van de onderdirecteur, waardoor hij mede door schuld van De Mol niet meer kon functio- neren. De gevraagde tweemiljoen schadevergoeding vond de recht- bank te veel. Maar de helft daarvan was nog steeds billijk, en dus wordt het dan € 1.026.449,08 bruto. Best leuk. Dat ontvang ik niet voor deze column. Nou heeft De Mol schijnbaar 2,6 miljard op zijn rekening, dus hij zal er geen nacht slechter om slapen. Een miljoentje armer? Ach. Shit happens. DE RECHTBANK MAAKTE EEN VOORMALIGE RECHTERHAND VAN JOHN DE MOL MILJONAIR IN EEN SLEPENDE ARBEIDSZAAK SHIT HAPPENS, DOWN UNDER NET ZO GOED ALS HIER De lekkerste jurisprudentie komt deze maand uit Australië. Een uitspraak over ‘flatulence incidents’, wie wil dat nou niet lezen? DOOR JURJEN BOORSMA