Mr.

Mr. 9 2019 / 55 zijn scriptie. Een kleiner kantoor prettiger dan een groot kantoor. Een procespraktijk leuker dan een adviesprak- tijk. En dat hij het liefst werkt voor vaste professionele cli- ënten, met wie je een band opbouwt. “Bij Huisvestings- advocaten werken we uitsluitend voor verhuurders, vooral voor woningcorporaties en andere ‘verantwoorde’ com- merciële verhuurders. Ik heb geweldig leuke cliënten. Bij woningcorporaties werken allerlei soorten mensen. Ze staan midden in de stad en in de maatschappij, ze hebben contacten met allerlei zorghulpverleners. De geestelijke problematiek onder huurders neemt toe. Je ziet steeds vaker dat een huurder zich echt wel als goed huurder wil gedragen, maar daar door psychoses of andere psychische problemen niet goed in slaagt. Andere huur- ders gaan dan klagen, en de verhuurder heeft de plicht om het voor iedereen leefbaar te houden. Onze cliënten werken nooit met de botte bijl. Ze proberen echt mee te den- ken en te de-escaleren. Sommige verhuur- ders herinneren er huurders bijvoorbeeld per WhatsApp aan dat het tijd is om de huur te betalen, in plaats van dat er meteen aanmaningen worden gestuurd.” HUISJESMELKERS Scheltes treedt uitsluitend voor huurders op en heeft in de zittingszaal regelmatig een advocaat van Huisvestings- advocaten tegenover zich. Hij beaamt dat het kantoor al- leen voor ‘verantwoorde’ verhuurders optreedt. “Niet voor huisjesmelkers, de cowboys van het vastgoed. Waarom ik ze cowboys noem? Ze permitteren zich vrijheden en voe- len zich boven de wet staan. Koop breekt geen huur, maar daar hebben sommigen lak aan. Ik hoorde eens van een cliënt dat de huiseigenaar het huis zonder huurders wilde verkopen en dat hij, toen de huurders bezwaar maakten tegen de huuropzegging, de toiletpotten kapot kwam slaan. Ja, dat is huisvredebreuk en vernieling, maar veel huurders durven in zo’n situatie geen aangifte te doen.” Voor Scheltes is het een bewuste keuze om alleen voor huurders op te treden. “Mijn maatschappelijke engage- ment is ontstaan in mijn diensttijd, toen ik actief was binnen de VVDM, de Vakbond voor dienstplichtige mili- tairen. Dan zie je dingen fout gaan met soldij, met verlof- dagen, waardoor mensen benadeeld worden. Van vak- bondswerk word je activistisch. Ik ben na mijn studie eerst andere dingen gaan doen. Voor de juridische facul- teit van de Erasmus Universiteit schreef ik een herden- kingsboek bij het vijfentwintig jarig bestaan, in 1988. Dat deed ik in een van de experimentele versies van WordPer- fect, die toen alleen nog in de Verenigde Staten verkrijg- baar was. Zo kreeg ik belangstelling voor automatisering, wat toen als jurist bijzonder was. Een bedrijf vroeg mij een juridisch kennissysteem op te zetten. Daar heb ik bij- na tien jaar gewerkt. Toen ik werd gepolst voor de advoca- tuur, had ik daar oren naar. Ik wist direct dat ik alleen so- ciaal advocaat wilde worden. Het is in deze tijd meer dan ooit nodig voor huurders op te komen, want de huurbe- scherming kalft steeds verder af, bijvoorbeeld door de wettelijke mogelijkheid van tijdelijke huur.” CONFRATERNEEL Dik: “Het gaat de laatste tijd in de media veel over de soci- aal advocaten die het aan de stok hebben met minister Dekker, maar de bezwaren tegen de bezuinigingen op de gefinancierde rechtsbij- stand worden veel breder gedragen. Alle spe- cialisatieverenigingen hebben daarom dit na- jaar een oproep gedaan om de eerste twee weken van januari te staken door die twee weken als verhinderdata op te geven. Ook de Vereniging van Huurrecht Advocaten.” Zowel Dik als Scheltes waren van plan mee te doen aan de staking, maar die is (grotendeels) “OPKOMEN VOOR HUURDERS IS HEEL HARD NODIG, DE HUURBESCHERMING KALFT STEEDS VERDER AF” SENIOR/JUNIOR