Mr.

MR. 1 2020 / 27 arrest van de maand H et faillissement waar het om gaat is dat van de Kooilust-groep, van de gevallen vastgoedbaas Jos G. G. stond ooit in de Quote top 500 met een geschat vermogen van 53 miljoen euro. Hij gaf twintig jaar terug socie- tyfeestjes in Brabant waar bekende Nederlan- ders optraden of als gast aanwezig waren. Hij was wel eens veroordeeld in het verleden, maar ach, das war einmal. Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Maar toch. De maatschappijen van de Kooi- lust-groep gingen vanaf februari 2005 één voor één failliet. De zakenman, in de woorden van Quote “een proleterige patjepejer en BV- tovenaar” met teksten als “ik ben zeker goed voor een miljard”, viel helemaal van zijn voet- stuk toen de Belastingdienst uitvond dat hij en zijn broer een nepproject in Montenegro had- den puur om 18 miljoen van de vennoot- schapsbelasting af te trekken. Hij is inmiddels persoonlijk failliet, uit al zijn huizen gezet en opnieuw strafrechtelijk veroordeeld. Eenen- twintig maanden celstraf wachten. G. deed in 2005 van alles om de zondeval te voorkomen en huurde een advocaat van Ban- ning in, die hem zou bijstaan. Dat is altijd maar het beste – als Adam en Eva een advo- caat hadden gehad, was God de hel in gepro- cedeerd, woonden Adam en Eva nog steeds in hun nakie in het paradijs, en hield de advocaat samen met de slang een duurbetaald kantoor aan onder de Boom der Kennis. LEASEVLIEGTUIG De vraag in een HR-uitspraak van dit jaar is hoe ver de onderzoeksplicht en de aanspra- kelijkheid reiken van de advocaat van – laat ik het voorzichtig formuleren – een minder voorspelbare cliënt. Boris B. – pardon Jos G. – heeft een Amerikaans leasevliegtuig van 5,8 miljoen. Het gebruiksrecht vliegt binnen zijn vennootschapsstructuur rond tussen verschillende van zijn dochtermaatschappij- en. Vlak voor der Untergang doet hij zijn vliegtuig voor 3,8 miljoen dollar van de hand in de Verenigde Staten. Kort na de levering van het vliegtuig aan de VS vallen de dochtermaatschappijen om, ter- wijl de betaling in de VS al heeft plaatsgevon- den. Jos G. laat het bedrag opeens niet over- maken naar de Nederlandse dochtermaatschappijen of een Nederlandse notaris, maar door tussenkomst van zijn ad- vocaat naar een Zwitserse bankrekening. In maart 2005 verzwijgt G dat tegenover zijn curator, in het bijzijn van zijn advocaat − die ook zijn mond houdt. Een jaar later is de Zwitserse bankrekening leeg, vist de curator achter het net, maar zijn met het vliegtuiggeld wel de vehikels van Jos G. in de lucht gehouden en onder meer 240.000 euro aan achterstallige rekeningen van Banning betaald. Curator razend. Hij houdt advocaat en kantoor aansprakelijk voor 2,1 miljoen. Het hof niet. WEGSLUISPLAN De Hoge Raad is helder. Ten opzichte van de dochtermaatschappijen, formeel de cliënten van Banning c.s., zijn advocaat en advocaten- kantoor niet aansprakelijk. Dochters en moe- dermaatschappij waren hecht met elkaar ver- weven met dezelfde bestuurders, dus die wisten precies wat er gebeurde. Ten opzichte van de verantwoordelijkheid ten opzichte van de schuldeisers van de dochtermaatschappij is de Hoge Raad nog helderder. Er is geen enkel bewijs dat het wegsluisplan uit de koker van de advocaat is gekomen. De advocaat is beroepshalve par- tijdig en gaat uit van wat zijn cliënt hem ver- telt. Het aanstaand faillissement is onvol- doende om te verwachten dat schuldeisers daadwerkelijk benadeeld zullen worden door overmaking aan Zwitserland. De Hoge Raad bevestigt het oordeel van het hof (HR 17 ja- nuari 202 0, ECLI:NL:HR:2020:61). I n het voordeel van Banning speelt mogelijk nog mee dat het kantoor na het liegen door cliënt bij de curator geen werkzaamheden meer voor hem heeft verricht. Eigenlijk is dit in lijn van de tuchtrechter en dus geen verrassing. Het zou natuurlijk goed kunnen dat de advocaten ook voor het lapje zijn gehouden. Toch is het een grensgevalle- tje ethiek, zou ik zeggen. Zwitserse bankreke- ningen – die heeft Spectre toch al in oude James Bondfilms? Ben ik nou zo dom of is Banning zo sluw? Niks vragen en niks zeggen siert de goede advocaat De advocaten van Banning kunnen weer slapen. Ze komen goed weg in een grote faillissementszaak. Een Zwitsers grensgeval blijft het, ondertussen. door Jurjen Boorsma “ZWITSERSE BANKREKENINGEN – DIE HEEFT SPECTRE TOCH AL IN OUDE JAMES BONDFILMS?”