Mr.

MR. 2 2020 / 61 DE TRAGIEK VAN TROCADÉRO De hoofdpersoon uit de roman Trocadéro van John-Alexander Janssen wacht op de uitslag van zijn sollicitatie als rechter in opleiding. Rechter Herman van Harten heeft het idee dat de roman een persoonlijke afrekening is. door Herman van Harten P arijs was een wachtkamer, rechter zou hij voor het leven zijn. Hoofdper- soon Julian Perceval haat het woord toeval. Toch wil datzelfde toeval dat de opening van deze ontwikkelingsroman mij direct persoonlijk aantrok. Precies in dezelfde periode in 2014 waarin Perceval namelijk meedingt naar een positie als rechter in opleiding, doorliep ik in werke- lijkheid deze intense selectieprocedure. In dezelfde weken waarin hij, na eerdere rondes en assessment, het gebouw van de Raad voor de rechtspraak aan de Kneuter- dijk binnentrad voor nadere selectiege- sprekken, nam ik daar ook aan deel. Per- ceval en ik hadden concurrenten kunnen zijn! Zelfs het wachten op een bankje bij de Hofvijver en reflecteren over de toe- komst herken ik uit eigen ervaring. De studieuze, streberige, wat naïeve Per- ceval, die van zichzelf en zijn omgeving rechter móét worden (in navolging van een hoogleraar die hem voorhield ‘de slimsten worden advocaat, de besten rechter’), ondergaat de gesprekken met de leden van de Landelijke Selectiecom- missie Rechters gedwee en doorstaat ze. Daarna vertrekt hij voor vijf maanden naar Parijs: om vakken te volgen en de uitkomst van de procedure af te wachten. De 26-jarige Perceval maakt aldaar met het volle leven kennis. Dichtbij metrosta- tion Trocadéro in het zestiende arrondis- sement vindt hij onderdak. De kennisma- king met een sensuele Française en twee andere Nederlandse adolescenten – vrije- re vogels dan Perceval, onder wie ook de zoon van een promiscue raadsheer van de Hoge Raad – leidt tot belevenissen en verwikkelingen. Daarop neemt Perceval een besluit over zijn toekomst. VERKEERDE MOTIEVEN Van zijn website valt te leren dat Janssen zelf een periode de voorganger van de op- leiding tot rechter heeft gevolgd: de raio- opleiding. Daarmee stopte hij. Janssen be- haalde zijn eerste graad als geschiedenisleraar in 2011. Startte met een proefschrift en publiceerde in 2017 zijn eerste roman. Trocadéro, waarvoor hij een reisbeurs van het Nederlands Letteren- fonds ontving, is zijn tweede. De roman heeft zeker mooie gedeelten. Toch blijft de indruk achter dat de roman een (persoonlijke?) afrekening is. De ope- ningsschets heeft trekken van een pasti- che. Janssen laat leden van de Landelijke Selectiecommissie Rechters met arrogantie meermaals en herhaald waaromvragen stellen, terwijl nu juist dat soort vragen be- wust zijn afgeleerd door de getrainde se- lecteurs. Ook had hij op werkenbijderecht- spraak.nl kennis kunnen nemen van de huidige stappen in de selectieprocedure (die ook al in 2014 golden). Binnen twee weken na de eindgesprekken weet een kandidaat waar hij aan toe is; geen vijf maanden. Janssen laat Perceval (bewust?) vanuit verkeerde motieven rechter willen worden. De indruk wordt gewekt dat de rechtspraak een closed shop is met zelfs in- tergenerationele gevolgen. De structuur van het verhaal doet her en der gekunsteld aan. Het Parijs in Trocadéro is op onder- delen clichématig literair. En Janssens’ re- dacteur had best scherper mogen toezien op de vele handelingszinnen met drie- of viertrapsraket, zoals: “Julian liep naar een kraam, bestelde een dubbele espresso en dronk die aan een hoge tafel op.” Volgens het motto van deze roman bepaalt je zelfbeeld je lot. Van rechter naar roman- cier: hopelijk heeft Janssen zijn roeping gevonden • ‘DE SLIMSTEN WORDEN ADVOCAAT, DE BESTEN RECHTER’ HERMAN VAN HARTEN is rechter, teamvoorzitter insol- venties en gerechtscoördinator Europees recht bij de rechtbank Den Haag. DE VERSCHOLEN HUMOR DE DRIESLAGZINNEN John-Alexander Janssen, Trocadéro, Uitgeverij De Arbeiderspers * * * * * lezen