Mr.

MR. 2 2020 / 9 nieuws Een man vindt in de trein een rugzak met daarin een procesdossier. Hij probeert daarmee het advocatenkantoor dat in de processtukken wordt genoemd te chanteren. De ordner met processtukken betreft een civiele procedure tegen een zie- kenhuis, die dient bij het gerechtshof in Den Bosch. De documenten bevat - ten privacygevoelige medische informatie. Ook zitten er pleitnota’s bij. De rugzak blijkt later van een raadsheer van het gerechtshof te zijn, die hem tijdens zijn treinreis van Den Bosch naar Den Haag in het bagagerek heeft laten liggen. De vinder van de rugzak laat een handlanger het in het dossier genoemde advocatenkantoor bellen. Deze biedt het dossier aan in ruil voor geld; als er niet wordt betaald zal hij de publiciteit zoeken. De advocaat gaat er niet op in. De ‘oneerlijke vinder’ probeert het nog een keer. Deze keer komt het tot een afspraak op de parkeerplaats van een hotel. Daar wordt het dos- sier tegen betaling van 1.500 euro overgedragen aan een ‘tussenpersoon van het advocatenkantoor’. Zowel de vinder van de rugzak als zijn hand - langer zijn erbij. Zij worden meteen na de overdracht aangehouden; de tussenpersoon is een politieagent. De rechtbank Oost-Brabant veroordeelt de man die de rugzak vond tot een celstraf van 111 dagen, waarvan 60 voorwaardelijk, wegens verduistering van processtukken (ECLI:NL:RBOBR:2020:1635) . Chantage uit winstbejag vindt de rechtbank niet overtuigend bewezen. Wie schade heeft ondervonden nadat een bestuurs- orgaan persoonsgegevens heeft verwerkt in strijd met de privacyregels, kan voortaan ook terecht bij de bestuursrechter. Tot voor kort kon alleen de burgerlijke rechter beslis - sen over zo’n schadevergoeding. De ‘ommekeer’ blijkt uit vier uitspraken van de Afdeling bestuursrecht- spraak van de Raad van State van 1 april 2020. Met de inwerkingtreding van de Algemene Verordening Gegevensbescherming en de bijbehorende Uitvoe - ringswet is de privacywetgeving ingrijpend veranderd. Overtrad voor die tijd (mei 2018) een bestuursorgaan de privacyregels, dan was een gang naar de burgerlij - ke rechter bijna altijd noodzakelijk om een schadever - goeding te kunnen krijgen. Uit de nieuwe privacywet - geving leidt de Afdeling bestuursrechtspraak af dat het mogelijk moet zijn om zowel bij de bestuursrechter als bij de burgerlijke rechter aan te kloppen. Gedu - peerden kunnen dus kiezen. Wel moet de bestuurs - rechter voor de schadevergoeding de criteria uit het Burgerlijk Wetboek toepassen en de rechtspraak van de Hoge Raad volgen. Voor schadevergoedingen van meer dan 25.000 euro is alleen de burgerlijke rechter bevoegd. RAADSHEER VERGEET DOSSIER, ADVOCAAT GECHANTEERD OOK BESTUURSRECHTER VERGOEDT PRIVACYSCHADE VREEMD HOOR, EEN ZUIDAS ZONDER ADVOCATEN vooral de stilte, en daar hebben ook fietskoe - riers last van. “We hoeven minder stukken te bezorgen”, vertelt een koerier die bij de ingang van de rechtbank zit uit te hijgen. Opvallend is dat de mensen die er wél zijn allemaal graag bereid zijn de verslaggever te woord te staan; ze hebben behoefte aan een praatje. Maar wat overheerst is het onwerkelijke beeld van een Zuidas zonder advocaten. Mr.-verslaggever Peter Louwerse liep begin april een paar uur rond op de Zuidas. Dat was een aparte ervaring. “Advocaten? Die zijn hier niet hoor!” De ABN Amro-medewerker die samen met zijn colle - ga lunchwandelt op de Amsterdamse Beetho- venstraat, is er stellig over: advocaten wer - ken thuis. De twee bankiers, die in verband met internetveiligheid op kantoor móéten werken, missen de bedrijvigheid. Want de meeste kantoren op de Zuidas zijn uitgestor - ven. “Het is een dooie boel. We gaan altijd naar café De Blauwe Engel, maar dat is dicht.” Een rondvraag onder negen advocatenkanto- ren in het Zuidas-gebied leert dat ze allemaal de richtlijnen van de overheid en het RIVM volgen. Op kantoor werken kan alleen als dat voor de uitoefening van de werkzaamheden strikt noodzakelijk is. WAPPERENDE TOGA Het is guur op donderdag 2 april. Tijdens ruim drie uur rondbanjeren in het Zuidasge - bied kom ik geen enkele advocaat tegen, maar wel drie juristen: een juridisch mede - werker van de NS, een vrouwelijke strafrech - ter − de wapperende toga onder de rechter - arm geklemd − en de griffier die haar vergezelt. De twee zijn van het hoofdgebouw van de rechtbank op weg naar de tijdelijke locatie. Voor een gesprek hebben ze geen tijd: “Onze volgende zitting is zo dadelijk.” Onder een venijnig windje oogt de Zuidas ver - laten. De Broodzaak, Smullers, Starbucks, twee filialen van Kiosk, de restaurants, de cafés: allemaal gesloten. Al zijn er ook zaken die wel open zijn, zoals AH to Go en bakker Simon Meijssen. De advocatenkantoren hebben bij de ingang allemaal een poster met daarop aanwijzingen voor coronahygiëne. In het gebied heerst