Mr.

MR. 5 2020 / 57 OP ZOEK NAAR ERFGENAMEN Een van de hoofdpersonen in de roman Terug naar Tarvod van Boris Dittrich gaat op zoek naar erfgenamen van een oud-rechter. Annemarie Braakman-Ven, die als kandidaat-notaris familierecht voornamelijk bezig is met de afwikkeling van nalatenschappen, las het boek. door Annemarie Braakman-Ven H et verhaal van dit boek be- gint bij Sophie Lohman, ambtenaar bij het Rijksvast- goedbedrijf, die stuit op een manuscript in de spullen van de kennelijk zonder erfgenamen gestor- ven oud-rechter Roman Ronnes. (Het Rijksvastgoedbedrijf beheert nalaten- schappen waarvan in eerste instantie geen erfgenamen bekend zijn, om daar dan naar op zoek te gaan.) Het is een verhaal dat Sophie raakt en waarvan zij vindt dat het verteld moet worden. Het manuscript van de in 2017 overle- den Roman voert ons veertig jaar terug in de tijd, toen hij nog een jonge Leidse rechtenstudent was en voor drie maan- den vrijwilligerswerk ging doen in Israël, in de kibboets Tarvod. Met alle bijbehorende idealen, al moesten deze gaandeweg bijgesteld worden. Zo mooi als een besloten en zelfredzame agrari- sche gemeenschap in de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog zou kun- nen zijn, zo weerbarstig was de prak- tijk. ‘Niets menselijks is ons vreemd’ gold ook hier. Jaloezie, intriges, taboes, spanningen en discriminatie – het kwam allemaal voor. Ons wordt onder- tussen wel een prachtig verhaal in het bijpassende tijdsbeeld geschetst, tegen de politieke achtergronden van 1977, zowel in Nederland als in Israël. In Tarvod komt Roman tot ontwikkeling en leert hij de dingen die je als adoles- cent hoort te leren. Hij ontmoet de Isra- ëlische Noah en met hem beleeft hij een hartstochtelijke liefdesverhouding. In het geheim, tijdens hun werk samen op het land en ook buiten de kibboets, want Noah is getrouwd en dat geeft de nodige frictie. GEDEELTELIJK AUTOBIOGRAFISCH Zeker zolang in het begin van het ver- haal nog niet duidelijk is wie de hoofd- persoon is, zou je kunnen denken dat het de schrijver van het boek zelf is. Heel vreemd is dat niet, gegeven dat het een gedeeltelijk autobiografisch boek is en er duidelijke raakvlakken zijn tussen de hoofdpersoon en de schrijver Boris Dittrich, die zelf jurist is en in 1977 in kibboets Dovrat (Tarvod achterstevoren) heeft gewerkt. Roman beschrijft zijn leven en liefde in 1977 achteraf, aan de hand van zijn dag- boek van destijds en in de wetenschap dat hij stervende is. Het is een belangrij- ke en vormende periode in zijn leven geweest, die een ommekeer voor hem heeft betekend in meerdere opzichten. Het verhaal eindigt bij zijn terugkeer in Nederland, maar Sophie Lohman wil weten hoe het de beide geliefden verder in hun leven is vergaan. Zij reist naar Israël voor het Eurovisie Songfestival (dat door Nederland gewonnen wordt) en maakt van de gelegenheid gebruik om naar Tarvod af te reizen en daar op zoek te gaan naar personen uit het vroegere leven van Roman. Ook hier geeft het tijdsbeeld een prachtig kader, waardoor het boek een mooie gelaagde structuur krijgt. Wat ze hoort en ontdekt, brengt de no- dige emoties bij haar boven, maar het geeft haar wel de gelegenheid ‘het ver- haal af te maken’. Hoe dat gaat mag u zelf lezen in dit mooie boek, dat verras- sende wendingen neemt. • ‘NIETS MENSELIJKS IS ONS VREEMD’ GOLD OOK IN KIBBOETS TARVOD ANNEMARIE BRAAKMAN-VEN is kandidaat-notaris bij Kroes & Partners Notarissen en Adviseurs in Ter Aar en Alphen aan den Rijn. PRETTIG LEESBAAR VERHAAL JAMMER DAT HET FICTIE IS, HET VOORWOORD GEEFT EEN ANDERE INDRUK Boris Dittrich, Terug naar Tarvod, Ambo|Anthos * * * * * lezen