Mr.

56 / Mr. 7 2020 lezen KOFFIETAFELBOEK VOL JURISTEN Van Murat Isik tot Winnie Sorgdrager, van Fatima Moreira de Melo tot Reinier van Zutphen, allemaal hebben ze ooit rechten gestudeerd. Ze komen aan het woord in Portretten van het recht, 150 jaar NJV . Hoogleraar rechtssociologie Ashley Terlouw las het boek en vroeg zich af “of het zijn van multitalent echt typisch iets is voor juristen”. I n een prachtig uitgegeven boek por- tretteren Miek Smilde en Chantal Ariëns ter gelegenheid van honderd- vijftig jaar Nederlandse Juristen Ver- eniging vijftig juristen. Smilde inter- viewde en Ariëns maakte foto’s. Het boek is een typisch koffietafelboek. Het is licht en luchtig en nu en dan ook grappig. Ik schoot bijvoorbeeld in de lach toen ik las dat de bescheiden, poëti- sche hoogleraar notariaat Sebastiaan Roes, zich een alfa-mannetje noemt (p.153). Hij bedoelt niet dat hij op de top van de apenrots zit maar dat hij zo talig is. Gedurende vijftien jaar is hij opgetre- den als dichter. Verrassend! Het boek biedt veel van dit soort verras- singen. Het blijkt vol dichters, dansers en musici te zitten. “Onder juristen komen opvallend veel multitalenten voor”, schrijft Smilde (p. 87). Staatsraad Bart Jan van Ettekhoven zegt dat wel te begrij- pen: “Veel juristen zijn bijzonder talig en inventief met woorden. Het schrijven van een vonnis of arrest vergt een zekere creativiteit.” Ik twijfel echter of het zijn van multitalent echt typisch iets is voor juristen. Ten eerste lijkt de NJV specifiek naar multitalenten als respondent te heb- ben gezocht. Ten tweede zou het zomaar kunnen dat de rechtenstudie zo weinig veeleisend is dat rechtenstudenten alle tijd hebben om daarnaast hun andere ta- lenten te ontwikkelen. Ten derde is het goed mogelijk dat een zelfde serie inter- views met medici of natuurkundigen een vergelijkbare hoeveelheid multitalenten oplevert. Veel mensen hebben nu een- maal meer dan één talent. Onze huidige maatschappij dwingt helaas tot verre- gaande specialisatie. De homo universa- lis komt nauwelijks meer voor. TANDARTS In het voorwoord staat dat de geportret- teerde juristen geen representatieve doorsnee van de juristensamenleving vormen. “Het gaat om juristen die om uiteenlopende redenen een verhaal te vertellen hebben over hun werk en over wat hen bezighoudt.” Dat mag zo zijn, maar wat mij betreft hadden de verhalen van juristen die niets met hun rechten- studie doen, kunnen worden weggela- ten. Het boeit mij niet dat Jort Kelder jurist is (p. 68) en wat doet een tandarts, die ook rechten studeerde, in dit boek (p.100)? De portretten van de juristen die over het recht vertellen, zijn het inte- ressantst. Juristen die zich er zorgen over maken. Zoals Walter Hendriksen die vreest dat de toegang tot het recht naar de Filistijnen wordt geholpen (p.146) en Anna Jasiak die verzucht dat er in Polen geen sprake meer is van een rule of law maar van een rule by law (p. 18). Of juristen voor wie het recht hun roeping is, zoals Bernadette Ficq en Maxim Ferschtman die vertellen over ‘hun zoektocht naar rechtvaardigheid’ (p. 151) en Jelle Klaas die procedures voert voor ongedocumenteerden (p. 96). Henk Kummeling twijfelt er niet aan dat rechten een wetenschap is (p. 108), maar ikzelf zou graag meer ruimte voor on- derzoek in de rechtenstudie zien. Dat zou de studie misschien boeiender ma- ken, want het valt op dat nogal wat van de geportretteerden klagen over de saai- heid van de rechtenstudie. • NOGAL WAT VAN DE GEÏNTERVIEWDEN KLAGEN OVER DE SAAIHEID VAN DE RECHTENSTUDIE ASHLEY TERLOUW is hoogleraar rechtssociologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. LEVENDIGE PERSOONLIJKE PORTRETTEN BEPERKTE BEHANDELING VAN HET RECHT Miek Smilde en Chantal Ariëns, Portretten van het recht, 150 jaar NJV, WoltersKluwer * * * * *