Mr.

MR. 5 2021 / 29 arrest van de maand Streng of rechtvaardig Zoals iedere vreemdelingenrechter weet: het stoplicht staat op rood, het stoplicht staat op groen, om Afghanistan is altijd wat te doen. door Jurjen Boorsma VOOR JE HET WEET WORDT DE UITZONDERING REGEL EN DAN IS ER GEEN REGEL MEER hen, zijn pogingen om via internationale instanties opnieuw met familie in con- tact te komen lijken nogal halfslachtig en heel actief meewerken aan terugkeer lijkt hij niet te doen. Het zal zijn tijd wel duren. Ondertussen is het net zo goed een beet- je gek dat de vreemdelingenrechter om zijn asielverzoek af te kunnen wijzen erg op de kleine lettertjes gaat zitten. Wat mag je oprecht verwachten van een puistpuberige knul die bovendien de Ne- derlandse taal niet beheerst? Dat hij na wat mails over zijn hoofd heen adequaat reageert op ‘bereidheid van vluchtelin- genorganisatie IRARA om hem te spre- ken’? Of dat hij uit zichzelf internationaal gaat bellen met telefoonnummers die in beeld komen als je met Google Maps in- zoomt op Ghazni? Ik ken persoonlijk puistpuberige jongens die wel overvloe- dig chatten met hun vrienden, maar het telefoonnummer van hun ouders verge- ten lijken te zijn, vooral als ze te laat zijn voor het avondeten. Maar goed – mis- schien moet je streng zijn, omdat je an- ders niet rechtvaardig bent. A-POLITIEK VERWESTERDE PUBERS Aan de andere kant is daar het verhaal van die drie Afghaanse zussen die in 2015 met hun familie na drie jaar Iran naar Nederland komen (ECLI:NL: RBDHA:2021:7884) . Ze zijn van basis- schoolleeftijd op dat moment. Zes jaar later zijn het vlotte meiden geworden die met hun Nederlandse vrienden naar school gaan, naar het zwembad en de bioscoop, zoals je dat van pubermeisjes verwacht. Hun asielaanvragen waren in 2019 afgewezen dus ze zouden terug moeten. Natuurlijk doen ze meteen een nieuwe aanvraag die weer extra tijd kost. Kun je deze zussen anno 2021 terugstu- ren naar burkaland, waar ze met een baard in een hut worden opgesloten om S oms verlang ik terug naar mijn Nederland van de jaren zeven- tig. Er waren maar elf miljoen mensen, de winters waren nog koud, er zat maar één extreem- rechtse gek in het parlement en er waren maar 390 asielaanvragen in 1975. In- middels groeien we naar de achttien miljoen inwoners, is iedereen verhit, zit- ten de gekken van links tot rechts in het parlement en zijn er plusminus 15.000 asielaanvragen per jaar, uit verre landen die niemand meer leert bij aardrijkskun- de omdat er niet genoeg juffen en mees- ters zijn. Het lijkt me niet makkelijk om in dit Nederland vreemdelingenrechter te zijn. Je doet het nooit goed. In 1975 grijpt in Afghanistan een prins de macht, noemt zich president en voert opnieuw de sharia in. In 1979 valt ver- volgens de Sovjet-Unie Afghanistan bin- nen en blijft daar tien jaar. Ik weet niet of er melancholische Afghanen zijn die terugverlangen naar het Afghanistan van de jaren zeventig, maar het is daar nu nog even rot als toen. Het lijkt me niet makkelijk om in dat Afghanistan je tijd vooruit te zijn. Je doet het nooit goed. Precies daarom bungelt de vreemdelin- genrechter van het ene extreme naar het andere extreme. Neem het recente ECLI: NL:RBDHA:2021:9802, over een Afghaanse jongen die als veertienjarige naar Nederland komt zonder ouders. Zijn verhaal is gek: zijn ouders wonen in de in de bergen gelegen provinciestad Ghazni, hij heeft geen contact meer met kinderen te krijgen en de afwas te doen? De rechtbank durft het niet aan en vraagt nu prejudicieel aan het Europese Hof van Justitie of a-politiek verwester- de pubers misschien een eigen ‘sociale groep’ zijn en vertraging in het voordeel van de asielzoeker moet worden uitge- legd. Wat misschien wel rechtvaardig is, maar niet streng, omdat dit de deur wa- genwijd open zou zetten om iedere afge- wezen puber asiel toe te kennen. En met de puber natuurlijk ook de ouders en de jongere broertjes en zusjes. Voor je het weet wordt de uitzondering regel en dan is er geen regel meer. Maar het zal hun tijd wel duren: het Westen heeft zich uit Afghanistan terug- getrokken en er is voor onbepaalde tijd een moratorium op uitzetting (ECLI:NL: RBDHA:2021:9016) . Drie blije meiden erbij. Tegelijkertijd reken ik door en denk ik dat 15.000 asielzoekers per jaar betekent dat er om de tien jaar een stad als Den Bosch moet worden bijgebouwd. Ben ik nou zo extreem? •