Mr.

MR. 1 2022 / 57 Aisha Dutrieux, sinds 1 februari raadsheer bij de Centrale Raad van Beroep, leest graag en veel. Daarnaast schrijft ze zelf: afgelopen augustus verscheen haar debuutroman Het leven noemen en komende zomer komt haar tweede roman uit, Wees niet bang . verbindt dit verhaal ‘op onnavolgbare wijze het landelijke Cinque Terre van 1962 met het genadeloze Hollywood-be- staan vandaag de dag’. En in dat onna- volgbare zit voor mij het mooie en bij- zondere aan deze roman. Lees en ervaar! Tot slot een non-fictie boek: Traumaspo- ren. De oorspronkelijke titel, The body keeps the score , geeft de essentie weer: hoe een trauma letterlijk veranderingen aanbrengt in zowel de hersenen als het lichaam. De schrijver, prof. dr. Bessel van der Kolk, verklaart in het boek waarom getraumatiseerde mensen steeds weer gekweld worden door onbe- grijpelijke angst, gevoelloosheid, onbe- heersbare woede, en hoe het trauma hun vermogen om zich te concentreren, zich te herinneren, vertrouwensrelaties aan te gaan en zich thuis te voelen in hun eigen lijf negatief beïnvloedt. Voor eenieder die, privé of in het werk, te maken heeft met (de gevolgen van) een trauma een absolute aanrader. Spoiler alert: ik lees dit boek in het kader van onderzoek voor mijn derde roman! • L ezen deed ik altijd al veel. Maar sinds ik schrijf, lees ik nóg veel meer. Ik geloof dat dit essentieel is voor goed schrijven, omdat je kunt zien hoe anderen het doen, wat werkt en wat niet. Wanneer ik bij- voorbeeld merk dat ik afhaak, ga ik op zoek naar de reden hiervoor. Is de schrijver langdradig, boeit het personage onvoldoende, of is er iets anders aan de hand? En andersom, wanneer ik een heel mooie passage of zin lees, vraag ik me af: wat maakt dat ik dit zo mooi vind? Het vereist wel een manier van aandachtig lezen die het plezier er soms een beetje uit kan halen. Daarom han- teer ik een strikte scheiding: overdag lees ik fysieke boeken, potlood in de hand, alsof ik studeer. ’s Avonds in bed lees ik puur voor de lol, vanaf een e-rea- der die ik zo neerzet dat ik tijdens het lezen in slaap kan vallen – wat ook regelmatig gebeurt. Ik lees verschillende genres. Het is bij- voorbeeld heel leerzaam te zien hoe spanning wordt opgebouwd in een thril- ler of horrorverhaal. Maar het liefst lees ik romans en bij het openslaan van een nieuw boek hoop ik altijd dat het er zo een gaat zijn waarin je lekker kunt ver- dwijnen. Een boek dat ik graag aanraad is Olive Kitteridge van Elizabeth Strout. Een ‘No- vel in stories’: vanuit verschillende per- spectieven krijg je zicht op Olive, een wat nukkige, gepensioneerde onderwij- zeres, én op haar rol in het leven van an- deren. Een belangrijk gegeven in dit boek is dat je aan de buitenkant niet kunt zien wat er in de levens en hoofden van anderen speelt. “Al die levens. Al die verhalen die wij nooit zullen kennen”, klinkt dan ook de verzuchting van een van de personages. Een andere favoriet is Schitterende ruïnes van Jess Walter. Volgens het omslag lezen HET NACHTKASTJE VAN Aisha Dutrieux AISHA DUTRIEUX is raadsheer bij de Centrale Raad van Beroep. FOTO: ANNE VAN GELDER