8 / Mr. 4 2023 nieuws RECHTERS STEEDS GEÏRRITEERDER OVER ‘BEZWAARHUFTERS’ mer van de Haagse rechtbank liggen ruim 2.000 Mulderzaken, waarvan 1.605 van no cure no pay-bureaus. Op een dagdeel worden zo’n 35 zaken behandeld. De Haagse voorraad is dus al goed voor een volle maand dagelijks Mulderzittingen met zulke bureaus, rekent de kantonrechter in zijn vonnis voor. “Op die zitting gaat het vooral om de (hoogte van de) proceskostenvergoeding die bij een (deels) gegrond beroep aan een gemachtigde toekomt. Over het belang van de burger wordt nauwelijks meer gesproken. Die is er ook bijna nooit bij. Dit alles gaat ten koste van een tijdige en afgewogen afdoening van zaken. Het is evident niet redelijk om een proceskostenvergoeding toe te kennen als de reden daarvoor mede in procedeergedrag is gelegen.” Op de betreffende zitting behandelde de kantonrechter zestien zaken van de gemachtigde. In negen daarvan deed hij te laat uitspraak. Als hij het hof zou volgen, zou hij 7.551 euro aan proceskostenvergoedingen moet toekennen. “Dit is duidelijk geen tegemoetkoming in de kosten meer, maar een royale beloning voor geringe inspanningen.” De gemachtigde kan ernaar fluiten. (MK) Bureautjes die massaal bezwaar maken tegen WOZ- of andere aanslagen, de gerechten lijken er een beetje klaar mee. Het gaat de bureaus niet om rechtsbescherming, maar om het binnenharken van proceskostenvergoedingen. “Brutalen hebben de halve wereld”, schreef Bart Schaafsma, teamvoorzitter Belastingen van de rechtbank Noord-Holland onlangs op LinkedIn. “En voor een aantal gemachtigden in voornamelijk WOZ-en BPM-zaken is dat niet genoeg. Hun doel: proceskostenvergoeding en immateriële schadevergoeding.” Zij werken puur voor hun eigen gewin “en als de belanghebbende er iets mee opschiet, dan is dat mooi meegenomen”. De brutalen vertonen vaak ‘hufterig’ gedrag; Schaafsma geeft een aantal voorbeelden. Zo noemde een gemachtigde de rechtbank Gelderland ‘een derderangs rechtbank’ en een ‘maffiose organisatie’, en de Hoge Raad ‘de grootste gajesclub van Nederland en ver daarbuiten’. In een strafzaak bij de rechtbank Amsterdam deed een belastingadviseur valse belastingaangiften. Bij de rechtbank Gelderland procedeerde een gemachtigde zonder toestemming van belastingplichtigen. Een enkeling die als gemachtigde optreedt blijkt eerder als advocaat van het tableau te zijn geschrapt. ZAND IN DE RADEREN Volgens de rechter overspoelen deze ‘brutalen’ de rechtbanken en gerechtshoven met een stortvloed aan beroepszaken – duizenden zaken per jaar per gemachtigde is volgens hem geen uitzondering. Dat doen ze “met warrige, incomplete beroepsgronden vergezeld met eindeloos veel processtukken, waar vaak nauwelijks een touw aan vast te knopen valt.” Met maar één doel, aldus Schaafsma: vertragen en zand in de raderen strooien. Daarin zijn ze nog succesvol, want steeds vaker wordt de redelijke termijn (twee jaar na het indienen van het bezwaarschrift) in belastingzaken overschreden. Na elk half jaar overschrijding moet 500 euro immateriële schadevergoeding worden betaald en is er ook recht op proceskostenvergoeding. “Bingo voor de brutale”, schrijft Schaafsma. “Deze vergoedingen en de schaarse tijd die daarmee gemoeid is, kost de belastingbetaler jaarlijks miljoenen euro’s.” De frustratie zit diep bij Schaafsma en vele anderen die op sociale media op vergelijkbare berichten reageren. Maar zo’n reactie op LinkedIn is niet gepast, stelt Herman Hermans, oud-vicepresident van de gerechtshoven Amsterdam en Leeuwarden, op hetzelfde medium: “Het is nieuw voor mij dat vanuit de rechterlijke organisatie buiten het verband van een uitspraak zulke taal wordt uitgeslagen. Zeer onverstandig.” PINPOINTBRIEF Rechtbanken zelf worden ook steeds kritischer op no cure no pay-bureaus die namens burgers bezwaar maken tegen WOZ- of andere aanslagen. Bijvoorbeeld de rechtbank Noord-Holland in een recente zaak. De gemachtigde (een eenmansbureautje) probeerde de aanslag van een cliënt omlaag te krijgen, met als argumenten: covid, de oorlog in Oekraïne en de crisis in Nederland. Zijn ‘pinpointbrief’ van 52 pagina’s bestond volgens de rechtbank nagenoeg geheel “uit een brij van niet ter zake dienende stukken”. Hij was al gewaarschuwd maar ging door met “niet behoorlijk procederen”. De WOZ werd in deze zaak niet verlaagd, de pandeigenaar mag de proceskosten van de verweerder betalen. DAPPER Dapper was ook de kantonrechter van de rechtbank Den Haag, die uitspraak deed in een Mulder-zaak. Een gemachtigde (van zo’n bureau) klaagde namens zijn cliënt over een verkeersboete van 95 euro. Hij zou ergens verkeerd hebben geparkeerd, maar volgens de gemachtigde zat er geen foto in het dossier van die overtreding. Omdat die foto er gewoon was, verklaarde de kantonrechter zijn beroep ongegrond. Zaak afgedaan? Nee. Sinds een recent arrest van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden moet een te late uitspraak leiden tot een vermindering van de verkeersboete met 25 procent. Daar sluit de kantonrechter zich bij aan, maar het hof bepaalde ook dat dan de proceskosten moeten worden vergoed – maar dat doet deze kantonrechter niet. Hij is wel klaar met het onredelijke geprocedeer door de bureaus, die met geringe inspanning procedures starten. Alleen al in de voorraadka-
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=