Mr.

Mr. 6 2018 / 57 MARK VAN TUIJL: “IK SCHROK ME WEZENLOOS TOEN IEMAND DREIGDE MET ZELFMOORD” Rechtenstudie: Universiteit Utrecht • Beroepsopleiding: MannaertsAppels Advocaten, Breda • Nu advocaat bij: Bierman Advocaten, Tiel Mark van Tuijl (33) begon als advocaat- stagiaire op een kantoor gespecialiseerd in faillissementen. De crisis gaf het kan- toor volop werk. Daardoor moest Van Tuijl bijna onmiddellijk zelfstandig op- treden als curator; eerst bij lege boedels, en snel ook bij bedrijven met personeel. Hij onder- handelde met banken over woningen van schuldena- ren, maakte keuzes over doorstarts van bedrijven en zegde werknemers ontslag aan. Niet alles verliep soepel. Een vrouw op camping Fort Oranje in Rijsbergen ging door het lint en dreigde met zelfmoord toen Van Tuijl haar auto’s in beslag nam. “Ik schrok me toen wezenloos. Het lukte ons – naar Fort Oranje gingen we altijd met zijn tweeën vanwege de veiligheid – om haar te kalmeren. Later heb ik met een smoes gebeld om te con- troleren of zij nog leefde. Zo leer je dat de failliet andere prioriteiten heeft dan de curator. Je moet oppassen daardoor niet gevoelloos te worden. Het is verant- woordelijkheid met een sociale compo- nent.” Dat hij dit alles op zijn vijfentwintigste ‘gewoon kon doen’, schrijft hij toe aan zijn zelfverzekerdheid. Hij lag nooit ergens wakker van, wel analyseerde hij naderhand hoe het was gegaan. Van Tuijl gaat nu an- ders met faillissementen om dan acht jaar geleden. “Toen zat ik er strikt juridisch in, nu richt ik me ook op geruststellen.” STAGIAIRES geen echte ongelukken. “Advocaat-stagiaires werken on- der toezicht van patroons. Die schatten in wat een stagi- aire aankan en waaraan deze al toe is, zodat ze verant- woordelijkheid kunnen doseren. Ze kunnen ook ingrijpen als een stagiaire in een dossier verzuipt. Zo krijgen jonge advocaten de kans om in het dragen van verantwoordelijkheid te groeien.” Toch zag het zelf bijna een keer misgaan. “Het leek om een eenvoudig arbeidsconflict te gaan, maar er zat een complex en explosief dossier achter. Bij de tegenpartij was de zaak in handen van een stagiaire die niet doorhad wat voor ijsberg er onder water lag. Ik heb toen het kantoor van de tegen- partij gebeld en uitgelegd dat een groot afbreukrisico dreigde, voor hun cliënt en voor het kantoor. Toen heeft de partner het dossier overgenomen.” Om te vervolgen: “De betrokken stagiaire had zelf moeten in- zien dat de zaak te in- gewikkeld voor hem was en had de zaak moeten teruggeven. Je eigen beperkingen kennen en daar- naar handelen hoort ook bij verantwoordelijkheid dragen.” TE FANATIEK Meike Lubbers beet zich als beginnend strafrechtadvocaat vast in een zedenzaak. “Zedenzaken zijn de zwaarste zaken om te doen”, vertelt zij, “niet juridisch, maar wel gevoels- matig. Mijn gedachten slingerden van links naar rechts. Ik was heel erg bezig met zoeken naar de waarheid. Vervolgens raakte ik ervan overtuigd dat vals bewijsmateriaal was ingebracht en mijn cliënt onterecht werd beschul- digd. Daardoor werd de verantwoor- delijkheid nog groter: het was aan mij dat dit in de rechtszaal zou blij- ken en de rechter hiervan over- tuigd zou raken. Ik moest pal voor mijn cli- ënt staan.” Lubbers’ pa- troon liet haar begaan, omdat hij zag dat ze de zaak goed aanpakte. Wel waarschuwde hij haar dat ze ‘te fanatiek’ was. “Je ziet vooral in het strafrecht en in het fa-