Mr.

20 / Mr. 1 2018 STRAF(PROCES)RECHT WAT RUIST ER IN DE VERHOORKAMER? E en van de meest hilarische scenes in de beste misdaad- serie ooit – The Wire van HBO – gaat over een verhoorsitu- atie waarin twee medeverdachten in verschillende ver- hoorkamers tegen elkaar worden uitgespeeld, waarbij rechercheur Bunk zijn ondervragingstechnieken (zoek op You- Tube ‘Bunk’s interrogation techniques’ toont. De rechercheur impliceert in het verhoor van de verdachte dat diens medever- dachte een bekennende verklaring heeft afgelegd endaarvoor is beloond met fastfood, waarna andere rechercheurs die me- deverdachte nietsvermoedend al etend voor de verhoorkamer langs laten lopen met zijn fries . De verdachte zelf wordt later aan een leugendetector gekoppeld en slaat door, niet beseffen- de dat het gaat om een kopieerapparaat dat in afgestemde volgorde kopietjes maakt van A4-tjes met daarop ‘ true ’ en ‘ false ’. De scene doet denken aan een recent arrest van de Hoge Raa d waarin de zogenoemde ruisstrategie (ECLI:NL:HR:2018:18) als opsporingsmethode is gehanteerd. De politie had twee mede- verdachten van een woningoverval met geweld beiden op de mouw gespeld dat naast de daadwerke- lijk weggenomen buit daarbij ook een envelop met 1.200 euro was gestolen. De verdachten werden tegelijkertijd in vrij- heid gesteld en kregen vanaf het politie- bureau een taxi naar huis aangeboden, niet wetende dat zij werden gechauf- feerd door een opsporingsambtenaar en dat hun gesprek op de achterbank werd opgenomen. Het gesprek vormde de koppeling van de verdach- ten aan het delict en het bewijs dat zij wel degelijk de overval hadden gepleegd. De raadsman betoogde dat dit in strijd was met de verklaringsvrijheid en de beginselen van een goede pro- cesorde. Het OM erkende de ruisstrategie en zette uiteen waar- om die wel door de beugel kon: de bevoegdheid kon worden ontleend aan artikel 3 Politiewet, er was een machtiging door de zaaksofficier en de inzet was proportioneel en subsidiair. Het gerechtshof Amsterdam oordeelde de inzet toelaatbaar (ECLI:NL:GHAMS:2016:2997) vanwege de ernst van het feit, de beperkte misleiding, de machtiging, de uitgebreide verslag- legging en controlemogelijkheden, en het ontbreken van an- dere succesvolle opsporingsmethoden. De Hoge Raad liet dat oordeel over een kleine leugen met grote consequenties in stand. Verontrustend met het oog op Bunks motto: “ The bigger the lie, the more they believe.” Patrick van der Meij is advocaat bij Cleerdin & Hamer Advocaten en research fellow aan de Universiteit Leiden. ZESDEJAARS VERDIENT MEER DAN EEN TIENDEJAARS Mr.-kennispartners zijn bedrijven die dien- sten, producten en informatie leveren ge- richt op de lezers van Mr. De Mr.-kennis- partners hebben elk een eigen pagina op www.mr-online.nl waar nieuws, productin- formatie, blogs en bijvoorbeeld ook whitepapers van deze organisaties zullen worden geplaatst. In het magazine wor- den de lezers van Mr. hierover ook geïnformeerd. Deze maand een column van onze eerste kennispartner: Voxius. Sinds jaar en dag kan een advocaat-medewerker of een bedrijfs- jurist zijn salarisontwikkeling ver vooruit voorspellen. Zelfs bij niet beter dan gemiddeld functioneren, maakt hij elk jaar een stapje omhoog. Meestal ontvangt hij ook een mooie bonus. Een veilig idee voor een jurist en het past ook goed bij risico-avers gedrag. Bovendien is deze systematiek prettig voor de werkge- ver: het salarishuis is betrekkelijk eenvoudig en de loonkosten zijn voorspelbaar. Volkomen terecht en logisch dus dat een tien- dejaars meer verdient dan een zesdejaars. Iedereen blij. Of niet? Nee; als je kritisch kijkt naar juridische afdelingen of secties past deze systematiek vaak juist niet en blijkt het een oneerlijk en inefficiënt systeem. Andere variabelen dan anciënniteit heb- ben immers meer waarde voor een organisatie en zijn daarom van groter belang. Neemt de waarde van een medewerker toe wanneer hij jaren lang dezelfde output heeft? Wat is de waarde van een jurist die al ruim tien jaar nuttig juridisch advies geeft, maar over een rechtsgebied dat niet de core business van de on- derneming is? Aan de andere kant: een betrekkelijk junior me- dewerker die in korte tijd veel impact heeft en zich op een na- tuurlijke wijze toegang tot de board heeft verschaft, voegt echt waarde aan de onderneming toe. En weten de meeste mana- ging partners al dat advocaat-medewerkers na hun vijfde jaar steeds minder opleveren voor kantoor? Hoogste tijd dus om kritischer en zakelijker te kijken naar de be- loning van juristen. Voor de hand liggende factoren als juridi- sche kennis en sociale vaardigheden dienen meegewogen te wor- den tijdens salarisonderhandelingen. Maar nadrukkelijk ook de mate waarin een jurist in staat is creatie- ve oplossingen te vinden en in hoeverre hij echt verantwoordelijkheid neemt. Wat is de impact die hij maakt en brengt zijn werk in de perceptie van de interne klan- ten de onderneming daadwerkelijk ver- der? Op deze manier kijken naar belonin- gen geeft talenten meer ruimte, maakt werkgevers aantrekkelijker voor ambiti- euze werknemers en verhoogt (eindelijk) de waardering voor Le- gal. En bovenal: dit zorgt voor een eerlijker beloning. Ook wan- neer een zesdejaars meer verdient dan een tiendejaars. Friso van Deursen is cons ultant bij Voxiu s (www.voxius.nl).