Mr.

Mr. 1 2018 / 7 Het Manifest van Leeuwarden, dat eind 2012 door bijna 750 rechters en raadsheren werd ondertekend, heeft er niet toe geleid dat fi- nanciering van de rechtspraak nu losstaat van de politiek. Vooralsnog gaat dat ook niet gebeuren. R uim vijf jaar geleden was voor zeven raads- heren uit Leeuwarden de maat vol. De Raad van de rechtspraak werd niet ervaren als een buffer tussen de rechtspraak en de politiek. Er waren grote zorgen over de benoemingsprocedu- re en de begrotingssystematiek van de recht- spraak. Het zevental stelde een manifest op, an- derhalf A4 lang. Vijf jaar later maakt Mr. de balans op. Het goede nieuws is dat het manifest toch tot een reactie heeft geleid, zegt senior raadsheer Menno Zand- bergen, toentertijd een van de opstellers. Frits Bakker, voorzitter van de Raad voor de recht- spraak organiseerde een ‘roadshow’ en ging bij alle gerechten de nieren proeven. Dat heeft er onder andere toe geleid dat de benoemingsproce- dure voor gerechtsbestuurders is gewijzigd: 1-0 voor Leeuwarden. En merkbare aandacht voor de kwaliteit van de rechtspraak vergrootte de voor- sprong zelfs tot 2-0. Die roadshow noemt Zand- bergen een ‘opsteker’. Desondanks wordt het grootste pijnpunt, de budgetfinanciering, niet aangepakt. De rechters van het Manifest willen dat de Raad voor de rechtspraak een Hoog College van Staat wordt. Dan is de rechtspraakbegroting niet langer on- derdeel van de justitiebegroting, en is de recht- spraak geen speelbal van een politiek proces. Bakker is ook voor onafhankelijke financiering. Hij wijst erop dat belangrijke instituten zoals de Kiesraad en de AIVD in 2016 een buiten-departe- mentale begroting kregen. “Dat zou ook voor de rechtspraak moeten gelden. Dat hoeft niet per se als Hoog College van Staat.” Kamerlid Michiel van Nispen (SP) diende een ini- tiatiefwetsvoorstel in, waarmee de Rechtspraak een eigen begroting zou krijgen. Dit voorstel werd 24 januari in eerste termijn behandeld in de Tweede Kamer en lijkt weinig kans te maken, omdat VVD, CDA en D66 niet enthousiast zijn. “De financiering is het resultaat van een politiek proces”, zei VVD-Kamerlid Foort van Oosten eer- der. “En dat is ook de bedoeling.” Advocaten zijn tevreden over digitaal proce- deren in civiele zaken bij de Hoge Raad. Dat is gebleken uit een evaluatieronde onder de cassatiebalie. D e advocaten zijn positief over het gebruiksge- mak, de eenvoud, de snelheid en de 24-uurs beschikbaarheid. Zij geven aan dat ze het por- taal ook betrouwbaar vinden. Met ingang van 1 maart 2017 wordt in civiele vor- deringszaken in cassatie digitaal geprocedeerd via het digitale portaal Mijn Zaak Hoge Raad. Het gebruik van het portaal door de advocaten is na vijf maanden geëvalueerd. Toen was in zestig zaken digitaal geprocedeerd. Naast positieve reacties kreeg de Hoge Raad ook suggesties voor verbetering, vooral over het digi- tale dossier en het aantal notificatiemails dat advocaten krijgen als ze iets in dat dossier veran- deren. Verder zouden advocaten graag zien dat kantoormedewerkers ook toegang kunnen krij- gen tot het dossier van hun zaken. De Hoge Raad wil de uitkomsten van de telefoni- sche evaluatie gebruiken voor de verbetering van het portaal en het aanpassen van reglementen, veelgestelde vragen en de helpdeskprocedure. PIJNPUNT BLIJFT, VIJF JAAR NA ‘LEEUWARDEN’ TEVREDEN OVER DIGIPROCES HOGE RAAD KWISPELEND NAAR KANTOOR Hij heet Bobby, prijkt pontificaal op de vernieuwde website van het Tilburgse notariskantoor Daamen De Kort van Tuijl en dankzij zijn scherpe neus helpt hij zijn baas- je Peter Blokland bij de identifica- tie van cliënten. Dat laatste is natuurlijk een grap- je, maar hond Bobby is wel dege- lijk kind aan huis bij het notaris- kantoor. “Twee dagen per week is hij hier op kantoor”, aldus no- taris Peter Blokland. “Als er thuis niemand is, gaat hij met mij mee.” Bobby, een zes-jarige cairn terri- ër, doet daar wat een hond in het algemeen doet: rondlopen, rond- snuffelen en mensen kwispelend begroeten. “En als hij niet aan- gehaald wordt, druipt hij weer af. Mijn collega’s vinden het gewel- dig, ze omschrijven zijn aanwezig- heid als een leuke secundaire ar- beidsvoorwaarde. Hij ligt af en toe bij de een, dan weer bij de ander. Hij weet precies wie een snoepje voor hem heeft.” Bobby is ook geliefd bij de klan- ten. Als er een bespreking is, glipt hij graag mee naar binnen en gaat dan onder de tafel liggen. Hij had tot voor kort wel één nadeel. “Hij blafte elke keer fanatiek als de klok op mijn kamer sloeg. Daar konden mensen nogal van schrik- ken.” Maar sinds Blokland de klok heeft afgezet is Bobby weer ge- kalmeerd. RECHTERLIJKE MACHT KANTOORHOND GA VOOR ACTUEEL JURIDISCH NIEUWS EN UITGEBREIDERE VERSIES VAN DEZE BERICHTEN NAAR WWW.MR-ONLINE.NL