Mr.

56 / Mr. 2 2018 I k lees geen boeken. Dat was mijn reactie toen ik werd gevraagd voor deze rubriek. Ik lees geen boe- ken, omdat er iedere dag al oneindige stapels (digi- taal) papier langskomen in de vorm artikelen, essays, papers, scripties, proef- schriften en vervelende bu- reaucratische documenten. Lezen is even- min compatible met mijn leerstoel Media- en telecommunicatierecht. Ik consumeer primair audiovisuele/internet inhoud, en zoals vroeger − toen ik nog boeken las − zonder enige terughoudend- heid. Het schijnt dat dit tegenwoordig ‘bingewatching’ heet. Op mijn nacht- kastje liggen in drie rijtjes verdeeld onge- veer 20 series die ik actief volg: deels ter verstrooiing, deels beroepsdeformatie. Absolute topper blijft Game of Thrones , we zitten in het voorlaatste seizoen. Iedere episode weer vol met juridische dilem- ma’s: morele vraagstukken, overlevings- drang, veel onrecht. Een feest van herken- ning voor een oud-gymnasiast, die ooit een cursus internationaal recht volgde in Dubrovnik waar delen van Games of Thro- nes zijn opgenomen. Eenmengsel van Ro- meinse, Griekse en Noorse sages over de strijd tussen zeven koninkrijken die ver- geten dat het werkelijke gevaar van bui- ten komt, maar de bewaking van de bui- tengrens overlaten aan een onderbezette ‘night watch’. Het lijkt de Europese Unie en haar lidstaten wel. Waar in Games of Thrones oude technolo- gie vooropstaat, blijkt keer op keer dat de beeldcultuur vooruitloopt op nieuwe technologie ge- dreven thema’s in het recht. Het is hip om van- daag te dag te spreken over de impact van artificial intel- ligence , maar dit stond al centraal in Westworld (naar het voorbeeld van de eer- dere gelijknamige film uit 1973 met de onvergetelijke Yul Brunner), waarvan binnenkort het tweede seizoen start. De rol van sociale media wordt prachtig uitgebeeld in de topaflevering ‘nose dive’ van het derde seizoen van de Netflix-serie Black Mirror : zonder de juiste sociale media-score wordt je uitgesloten. Fake news en het gebruik van internetma- nipulatie daarbij, dat was een van de cen- trale thema’s in het afgelopen zesde sei- zoen van Homeland , ook vers beschikbaar op Netflix. Af en toe een goede serie en je ben als jurist weer helemaal bij! Het thema recht en onrecht ligt aan de basis van een hele reeks docu/drama-se- ries, waarvan American Crime Story over het HET NACHTKASTJE VAN NICO VAN EIJK Deze keer geen nachtkastje vol boeken, maar een nachtkastje vol series. Hoogleraar Nico van Eijk bingewatcht deels uit verstrooiing, deels uit be- roepsdeformatie. DOOR NICO VAN EIJK OJ Simpson-proces de bekendste en enigs- zins overgewaardeerde is. Veel interes- santer zijn Mindhunter (over psychologie in de criminaliteitsbestrijding) en Manhunt Unabomber (gebruik van taalanalyse). Niet helemaal in dit genre, maar onbekend en toch erg goed: Rectify over de zwarte ran- den van het Amerikaanse rechtssysteem (en samenleving) na ten onrechte te zijn veroordeeld. Voor het echte slapen gaan, als ‘detox’, nog stiekem een aflevering van The detecto- rists . Een Brits juweeltje van de BBC ge- maakt door Mackenzie Crook (tevens hoofdpersonage) over twee leden van de Danebury Metal Detecting Club (DMDC): het kleine waarderen, prachtig Brits land- schap, mooie titelsong. Je kunt je bijna niet voorstellen dat Mackenzie Crook ook acteerde in Game of Thrones. Nico van Eijk is als hoogleraar Media & Informatierecht verbonden aan het In- stituut voor Informatierecht (IViR) van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Amsterdam. foto: Jeroen Oerlemans