Advocatenkantoren met zeven fee earners halen gemiddeld het hoogste rendement. Dat blijkt uit de Benchmark Advocatuur 2018, waarin de reacties van 182 advocatenkantoren met maximaal 26 fee earners zijn opgenomen. De tweede plaats wordt ingenomen door kantoren met acht tot tien advocaten.
Voor de rendementsberekening verwerkten de onderzoekers van Wolters Kluwer het aantal fee earners, het aantal fte’s, het uurtarief, het aantal declarabele uren en het aantal fte’s aan ondersteuning. Dit resulteerde voor kantoren met zeven advocaten in een fte-last van 0,38. “Dat wil zeggen dat elke fee earner de last van 0,38 fee burner moet dragen,” verklaart marketing manager Jeffrey Dekker van Wolters Kluwer, die het onderzoek met een collega uitvoerde. Bij kantoren met acht tot tien advocaten is de fte-last 0,39. Kantoren met 20 tot 26 advocaten zitten op 0,55.
Uit het onderzoek blijkt ook dat de groeiambities van kleine en middelgrote advocatenkantoren in Nederland het komende jaar worden geremd door een tekort aan medior (ervaren) advocaten.
Volgens Dekker hebben advocatenkantoren nog geen oplossing gevonden voor het gebrek aan ervaren advocaten die geen partner zijn (de zogeheten medior of advocaat-medewerker). “Veel kantoren investeren, soms tegen beter weten in, in advocaat-stagiairs, maar ze hebben moeite om de piramide met het partnermodel in stand te houden. Na vijf of zes jaar gaan veel mediors naar het bedrijfsleven of de gemeente. Soms komen ze later terug, en gaan dan pas nadenken of ze partner willen worden.”
Eenmanszaakje
Advocaat Rein Eilers van Hupkes advocaten (Amsterdam) herkent het tekort aan advocaat-medewerkers. “Er zijn er veel mensen die binnen vijf na de stage jaar de advocatuur uit gaan,” weet Eilers. Hupkes advocaten, dat zes advocaten telt, kampt niet met dit probleem omdat het bedrijf een platte structuur heeft die is te vergelijken met een kostenmaatschap. “Wij zijn in feite allemaal medior met eigen eenmanszaakje,” licht Eilers toe. “Wij kennen geen onderscheid tussen partner en medewerker. We zijn allemaal advocaat-ondernemer.”
Randstadkantoren zijn 12,5 procent duurder dan hun collega’s in de regio. Nichekantoren hanteren een hoger tarief dan fullservicekantoren. “Een betere beloning van nichekantoren is van alle tijden,” meent Eilers. “Je betaalt voor specialisme, omdat een specialist efficiënter kan werken.” De verschillen tussen de randstad en de regio worden volgens Eilers verklaard door de verplaatsing van het zwaartepunt van de economie van de provincie naar de Randstad.
Advocatenkantoren verwachten in meerderheid dat het aantal fte’s, het aantal fee earners, de omzet en de winst zullen groeien, maar het aantal juridisch medewerkers zal stabiliseren. Fullservicekantoren verwachten meer groei dan nichekantoren. Randstadkantoren zijn optimistischer dan regiokantoren.
Ondernemingsrecht
Per rechtsgebied kan de groeiverwachting enorm verschillen. Als het gaat om de groei van het personeel, zijn advocaten op het gebied van bestuursrecht (71 procent), ondernemingsrecht (66 procent) en vastgoed/huurrecht (65 procent) het meest optimistisch. In de sectoren personen- en familierecht (36 procent) en strafrecht (20 procent) zijn de perspectieven het minst gunstig.
Bij de omzet- en winstverwachting staan de rechtsgebieden goederenrecht (95 procent verwacht een stijging van de omzet en de winst) en huurrecht/vastgoedadvocaten (92 procent) vooraan. Logisch, denkt Dekker, omdat deze commerciële sectoren het meest profiteren van de opleving van de economie.
De klant in de Randstad moet gemiddeld 226 euro euro aftikken, in de regio is dat 201 euro. Volgens de onderzoekers is dit verschil vermoedelijk te danken aan de toenemende concurrentie van Amerikaanse kantoren die over het algemeen hogere tarieven hanteren. Nichekantoren berekenen met een gemiddelde van 220 euro een hoger tarief dan fullservicekantoren die 198 euro in rekening brengen: een verschil van 11 procent.
Tussen de rechtsgebieden bestaan grote verschillen. Wie als advocaat goed wil verdienen, kan zich het best richten op insolventierecht (gemiddeld 248 euro per uur), contractenrecht (237 euro) en ondernemingsrecht (230 euro). Strafrechtadvocaten moeten genoegen nemen met 194 euro per uur. Insolventierechtadvocaten zijn sowieso spekkoper, want ze declareren ook nog eens de meeste uren per dag: gemiddeld 5,7. Dat leidt tot een dagomzet van 1412 euro, ruim meer dan de letselschadeadvocaat die met een dagomzet van 1181 euro plaats twee van deze lijst bezet. Nummer laatst is de personen- en familierechtadvocaat. Die komt niet verder dan 951 euro omzet. “Herkenbaar,” meent Eilers die zelf actief is in het personen- en familierecht. “Advocatuur is niets anders dan conflictoplossing, of op z’n best conflictvoorkoming. Als personen- en familierechtadvocaat opereer je in de privésfeer, en daarom moeten mijn declaraties privé betaald worden. Dan moeten mensen in moeilijke omstandigheden ook nog eens keer vaak hun spaargeld aanspreken om privéproblemen met hun ex op te lossen. Dat is extra pijnlijk.”
Declarabele uren
Het door veel kantoren gewenste aantal declarabele uren van 6,0 per dag wordt lang niet altijd gehaald. Als belangrijkste reden wordt opgegeven dat medewerkers te ‘zuinig’ zijn in het schrijven van uren. Het hoogste gemiddelde halen de kantoren die tussen de 20 en de 26 advocaten aan het werk houden. Daar wordt per dag gemiddeld 5,7 uur per advocaat gedeclareerd. Alle kantoren constateren dat zij maximaal 80 procent van de gewerkte uren ook echt declareren bij hun cliënten. Dit verhogen naar 85 procent levert een kantoor van vijf advocaten op jaarbasis 170.000 euro op.
Advocaten zien het vergroten van de klantenportefeuille als dé manier om te groeien. Bij de nichekantoren vult 47 procent van de respondenten dit in, en bij de fullservice kantoren 44 procent. Andere manieren om de winst te vergroten zijn investeren in IT/vergroten van de efficiency, het uurtarief verhogen en het verlagen van de overhead.
