Maar hoe dan!?

Maar hoe dan

Ik was net afgestudeerd, de master Notarieel Recht in the pocket en klaar om de notariële praktijk in te duiken. Op mijn eerste werkdag kreeg ik een dossier om een verklaring van erfrecht op te gaan stellen. De bespreking had eerder die week al plaatsgevonden, tijd om het dossier in behandeling te nemen. Het duurde niet lang of ik voelde me de grootste sukkel die er moest rondlopen in het notariaat.

Al bladerend door het nog zeer dunne dossier, begon langzaam door te dringen dat ik werkelijk geen idee had wat ik moest doen. Direct volgden de stemmetjes: “Je bent nu nota bene kandidaat-notaris, dit zou je moeten weten, zo moeilijk kan het niet zijn.” “Tss, dit moet je toch kunnen na die jaren studie!?” En zo waren er nog heel wat van dat soort gedachten.

Inmiddels starend naar het dossier en mijn beeldscherm kwam er helaas niet de gehoopte briljante ingeving over wat ik nu toch moest doen. Er zat niks anders op dan een collega om hulp te gaan vragen. Ietwat schoorvoetend liep ik naar een collega. “Uhm, tja, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik nu moet doen.” Ik voelde me enorm opgelaten, schaamde me dat ik het niet wist. Mijn collega ontving me met open armen en nam alle tijd om me te laten zien hoe je zo’n dossier aanpakt. Langzaam maar zeker zakte het gevoel van schaamte een beetje en voelde ik me een iets minder grote sukkel. Bij het volgende dossier durfde ik het aan om het zelf eens te gaan proberen. De vervolgens door mij opgestelde stukken waren verre van foutloos, maar door de geduldige begeleiding van mijn collega, deed ik een hoop kennis op en leerde ik waar ik op moest letten.

Na het bijwonen van een aantal besprekingen, mocht ik mijn eerste eigen besprekingen gaan doen. Ik haalde de cliënten op uit de wachtkamer en nadat de koffie gebracht was, stak ik van wal. Ik inventariseerde de omvang van het vermogen, vertelde wie volgens het testament de erfgenamen waren en hoe de nalatenschap uiteindelijk verdeeld zou moeten worden. Het resultaat? Drie huilende mensen aan tafel.

Shit, wat nu!? Ik reik ze wat onhandig de tissues aan die op tafel staan -ineens snapte ik waarom die op alle spreektafels stonden- en stamelde “goh, ja, het is ook allemaal natuurlijk heel naar en verdrietig”. Een poging om mijn ‘professionele houding’ te behouden, dat hoort immers: professionele afstand, je bij de feiten houden, zakelijk blijven.

Man, wat vond ik dat moeilijk en heftig. Ik was blij en opgelucht toen die bespreking afgelopen was en de cliënten weer vertrokken waren. Tegelijkertijd voelde ik me vreselijk omdat ik zo kil, zakelijk en onhandig geweest was. Ik dacht dat dat zo hoorde, dat je op deze manier een bespreking moest voeren. Die zakelijke toon was het voorbeeld geweest tijdens de besprekingen van collega (kandidaat-)notarissen die ik bijgewoond had en die zodoende mijn leidraad vormden.

Ondanks alle juridische kennis die ik had, was het voeren van een bespreking lastig. Het voeren van besprekingen met cliënten vereist bepaalde vaardigheden. Als ik de juridische materie niet beheers, kan ik die ook niet uitleggen aan mijn cliënten om ze vervolgens van advies te voorzien. Die kennis bleek echter verre van genoeg om besprekingen te kunnen voeren. Ik miste de vaardigheden om dit te kunnen doen. Ik zit dagelijks aan tafel met mensen voor wie deze materie geen dagelijkse kost is en die veel  gedachten en emoties hebben als het gaat om de zakelijke kant van het overlijden van een dierbare.

Met vaardigheden als goed kunnen luisteren naar wat er gezegd (of juist niet gezegd) wordt, kunnen aanvoelen en kunnen zien wat een situatie met mensen doet, kun je het verschil maken voor je cliënten omdat je oog hebt voor de mensen die op dat moment bij jou aan tafel zitten. Ik heb de afgelopen jaren, door het volgen van opleidingen en trainingen, mijn vaardigheden kunnen ontwikkelen. Vaardigheden die ik noch op de universiteit noch op de beroepsopleiding heb kunnen ontwikkelen en die voor mij onmisbaar zijn in mijn dagelijkse praktijk.

Hoe doe ik dan nu zo’n bespreking over bijvoorbeeld een verklaring van erfrecht? Ik begin meestal met vragen naar de uitvaart, het afscheid, was het een plotseling overlijden of een ziekbed? Vervolgens vertel ik ze dat we samen  gaan kijken naar de zakelijke kant van het verhaal.

Mijn ervaring?  Als cliënten  ervaren dat ze gezien en gehoord worden, staan ze daarna veel meer open voor uitleg over de juridische inhoud en bereiken we samen het doel: de oplossing van een juridisch probleem waar cliënten een goed gevoel bij hebben.

Delen:

Het belangrijkste nieuws wekelijks in uw inbox?

Abonneer u op de Mr. nieuwsbrief: elke dinsdag rond de lunch een update van het nieuws van de afgelopen week, de laatste loopbaanwijzigingen en de recentste vacatures. Meld u direct aan en ontvang elke dinsdag de Mr. nieuwsbrief.

Meest gelezen berichten

Van onze kennispartners

Juridische vacatures

Scroll naar boven