Ik ga het je maar gelijk zeggen: je snelheid ligt te hoog. Dat is een van de meest zichtbare observaties vanuit mijn meditatieve leven. Agenda’s zijn kleurplaten geworden die als Tetris blokken een perfect gesloten puzzel vormen. Van meeting naar meeting, zelfs privé-afspraken zijn met een eigen kleur in de weekagenda (inclusief weekend, uiteraard) meegenomen. Ruimte is zonde van de tijd, als een slecht gelegd puzzelstuk dat ‘wit’ overlaat. Niet de bedoeling. En in die drukte kijken we naar de buitenwereld voor nog méér invulling. Die borrel, dat tripje, dat restaurant met de geweldige recensies, daar móeten we bij zijn! Het wordt terecht Fear of Missing Out genoemd, met het woord Fear als sleutelwoord.
Waar ben je zo bang voor? Wat loop je mis en waarom vind je dat zo erg? Met andere woorden – en om het maar gelijk (als observatie, geen veroordeling) naar de oppervlakte te brengen: wat ontbreekt er in je vervulling dat je een substituut zoekt in de buitenwereld?
Incompleetheid in onszelf
Laat me je een inzicht uit de meditatie geven om je op weg te helpen. We zijn als mens in tijdelijkheid aanwezig in de materie (in ‘3D’). Wij zijn echter veel meer dan dat. We zijn een integraal onderdeel van de natuur, van de kosmos en van het materie-loze achterliggende veld van bewustzijn, waar wij permanent aanwezig zijn, los van tijd en ruimte. Kortom, wij zijn zowel mens als wezen (‘wezen’, zoals het werkwoord ‘zijn’). Mens-en-wezen. Zolang we die beide componenten in onszelf niet herinneren, ervaren we een incompleetheid in onszelf. Het onbewuste brein ervaart die incompleetheid (onvervuldheid) ook en gaat uit de voortdurend inkomende stroom van prikkels juist die prikkels selecteren die lijken op vervulling. Vandaar je zoektocht naar afleiding en externe opvulling. Zo zal vast ook Tetris zijn ontstaan. De daadwerkelijke vervulling ligt in de ‘ver-e(e)niging’ van het zijn van mens en wezen. Dat is voor mij de werkelijke betekenis van ‘helen’ en ‘heling’: het realiseren van je eigen compleetheid en heelheid. Vanuit die compleetheid verdwijnt FOMO, vanuit die herinnering van bewustzijn-in-een-menselijk-jasje ontstaat vervulling als vanzelf.
De route daar naartoe staat haaks op een hoge leefsnelheid. De route bestaat uit afremmen. Minder opvulling van tijd. Meer rust en ruimte nemen. Even niets. Even staren. Mediteren. Dagelijks. Zodat het wezensaspect jou kan inhalen en het zich kan laten gevoelen. Door te blijven rennen gaat het jou niet bereiken. Door ruimte en stilte in te lassen krijgt het eindelijk de mogelijkheid weer connectie met jou te maken. Begrijp je hoe eenvoudig het eigenlijk is? Dat laat ook gelijk zien dat een spirituele reis van zelfheling geen zoektocht is of behoort te zijn, zoals velen menen. Er valt niets te zoeken, het zit al ín je, maar je bent te druk met rennen om er contact mee te maken. Het is dus veel meer een kwestie van ‘gevonden worden’. De eerste stap? Witte plekken in je agenda overlaten. De tijd is rijp voor een nieuw soort Tetris. Met punten voor lege blokken.
