Het advocatenkantoor is gespecialiseerd in fiscale geschillen. In 2012 wendt een cliënt zich tot het kantoor met het verzoek hem bij te staan in een aantal geschillen tussen hem en de Belastingdienst over (forse) belastingaanslagen vanaf 1994. Het ging om geschillen over inkomsten uit drugshandel en de waardering en exploitatie van prostitutiepanden. In de opdrachtbevestiging biedt de advocaat aan rechtsbijstand te verlenen tegen een bepaald uurtarief. En als de cliënt minder dan € 3 miljoen moet betalen aan de fiscus, dan is hij een succesfee verschuldigd: 10 procent van het bedrag dat er uiteindelijk minder moet worden betaald dan die € 3 miljoen, tot een maximum opslag op de fixed fee’s van 60 procent, of maximaal € 100.000, te vermeerderen met btw. De cliënt is daarmee akkoord.
Fiscaal compromis
De cliënt sluit met de Belastingdienst een vaststellingsovereenkomst en betaalt op grond hiervan € 1,5 miljoen. Tijdens een gerechtelijke procedure bij het hof Den Haag is een minnelijke regeling tot stand gekomen tussen de cliënt en de Belastingdienst. Op grond van dit fiscaal compromis betaalt de cliënt nog eens € 1,8 miljoen aan de Belastingdienst. Daags daarna stuurt het advocatenkantoor een factuur voor de succesfee: € 100.000, exclusief btw. Die factuur wordt niet betaald.
Tuchtklacht
De cliënt dient een tuchtklacht in over de toelaatbaarheid van de succesfee-afspraak. Het Hof van Discipline oordeelde op 15 maart 2024 dat de klacht te laat is ingediend. Ten overvloede overwoog het Hof dat de gemaakte afspraak toelaatbaar is, omdat ook is voorzien in een kostendekkend uurtarief en daarmee de onafhankelijkheid van de advocaat gewaarborgd is.
Vaststellingsovereenkomst
Om de succesfee te innen, maakt het advocatenkantoor de zaak aanhangig bij de rechtbank Amsterdam. Het kantoor wijst op het fiscaal compromis van € 1,8 miljoen. Dat is € 1,2 miljoen minder dan € 3 miljoen. Tien procent daarvan is € 120.000. Omdat 60 procent van het in rekening gebrachte honorarium meer bedraagt dan € 100.000, is een succesfee van € 100.000 (exclusief btw) verschuldigd. De cliënt vindt dat hij juist meer aan de fiscus heeft betaald: ook € 1,5 miljoen op grond van de vaststellingsovereenkomst. In totaal is dat meer dan € 3 miljoen, dus hij hoeft geen succes fee te betalen, zo stelt hij.
Ander feitencomplex
Het advocatenkantoor vindt dat de betalingen op grond van de vaststellingsovereenkomst niet meetellen: afspraak was dat rechtsbijstand zou worden verleend bij fiscale geschillen die verband hielden met inkomsten uit drugshandel die de cliënt had genoten tussen 1994-1996 en waarover de Belastingdienst aanslagen inkomstenbelasting had opgelegd. Dit geld was rentedragend in het buitenland weggezet. De Belastingdienst legde daarom ook aanslagen op over latere jaren voor inkomen uit het opgebouwde vermogen, en voor het vermogen zelf. Alleen de som die de cliënt in verband met die drugsgelden aan de Belastingdienst zou betalen telde mee voor de berekening van de succesfee (het fiscale compromis). Andere geschillen die de cliënt had met de Belastingdienst, zoals over de waardering en exploitatie van prostitutiepanden en de verhuur van een pand aan een nachtclub, kende een ander feitencomplex. Wat de cliënt in verband met deze geschillen aan de fiscus moest betalen is uitdrukkelijk buiten de succesfee gehouden (de vaststellingsovereenkomst).
Correcte berekening
Uit de aangepaste opdrachtbevestiging en het zaaksmemo blijkt het kantoor gelijk heeft. De teksten daarvan gaan uit van verschillende categorieën betalingen aan de Belastingdienst. Alleen de aanslagen 1994 tot en met 2008, met drie uitzonderingen daarop, tellen mee voor het bepalen van de succesfee. Die uitzonderingen doen zich voor, aldus de rechtbank, zodat de succesfee verschuldigd is. Wat de cliënt heeft betaald onder de vaststellingsovereenkomst telt niet mee voor de verschuldigdheid van de succesfee. De berekening van het kantoor was dus correct. De rechtbank laat zich niet uit over de toelaatbaarheid van de succesfee.
