Corona kwam, de toeristen bleven weg en de armoede sloeg toe. Het Openbaar Ministerie op Curaçao hield een inzamelingsactie voor voedselpakketten. Tom Smeets (26) werkt als parketsecretaris bij het OM op Curaçao en kreeg te maken met het werk dat stil viel. Raadkamerzittingen gingen wel door, via videoconferentie (“met wisselend succes”).
“Op 13 maart is op Curaçao de eerste patiënt positief getest op corona en sindsdien is het eiland, net als de rest van de wereld, in de ban van het virus. Het eiland ging op slot en op 30 maart werd een totale lockdown afgekondigd. Tussen 6.00 uur en 21.00 uur mochten we slechts twee dagen per week (afhankelijk van je kenteken) de straat op om bijvoorbeeld boodschappen te doen. Na 21.00 uur gold een avondklok en mocht helemaal niemand de straat op. De maatregelen waren streng, maar in het licht van de kwetsbare status van de medische zorg op het eiland wel te begrijpen. Per 8 mei zijn de maatregelen versoepeld en is de lockdown opgeheven. De avondklok is nog wel van kracht.
Ik ben sinds september 2019 werkzaam bij het Openbaar Ministerie (OM) op Curaçao. Het parket in eerste aanleg is gevestigd in de wijk Punda, dichtbij de bekende pontjesbrug, waar de gevolgen goed zichtbaar zijn. Pre-corona lagen hier soms wel drie cruiseschepen op een dag en struikelde ik tijdens de pauze bijna over de cruisetoeristen. Een groot contrast met de rust die er nu heerst.
Grote gevolgen voor Curaçao
Als gevolg van de crisis maakt Curaçao een zware periode door. De economie draait voor het overgrote deel op toerisme, maar de toeristenpopulatie is inmiddels vrijwel tot het nulpunt gedaald. Duizenden Curaçaoënaars, onder andere werkzaam in die toeristische sector, zitten thuis zonder inkomen. Veel gezinnen zijn verzeild geraakt in armoede, het sociale vangnet is op Curaçao niet zo uitgebreid. De voedselbank draait overuren. Als OM hebben we bijgedragen door een inzamelingsactie te houden voor voedselpakketten.
Naast alle ellende is er één ‘lichtpuntje’. Sinds 24 april staat de teller op slechts zestien geregistreerde corona-besmettingen, waarvan nog maar één besmetting actief is. Tijdens het schrijven van deze blog zijn daar nog altijd geen besmettingen bij gekomen.
Werk stond stil
Ten tijde van de lockdown waren de meeste overheidsinstellingen gesloten. Het OM bleef wel draaien, zij het in een kleinere bezetting. Doordat het OM als ‘vitaal beroep’ wordt aangemerkt mochten haar medewerkers wel de straat op. Gelukkig kon ik dan ook regelmatig naar kantoor, hetgeen wel eens jaloerse blikken opleverde van mijn huisgenoten die thuis moesten blijven.
Op mijn parket werken normaal gesproken zo’n 35 mensen. Gedurende het aangepaste ‘corona-rooster’ waren dit er dagelijks rond de 15, in wisselende samenstelling, om de essentiële werkzaamheden omtrent bijvoorbeeld voorlopige hechtenis voort te zetten. Natuurlijk werden de collega’s die niet naar kantoor hoefden te komen geacht om thuis te werken, maar de digitalisering is bij ons nog niet in een dusdanig stadium dat iedereen vanuit huis kán werken. Er was ook een stuk minder werk, waardoor we het ons als OM konden permitteren dat niet iedereen aan het werk kon. Zo werden alle zittingen opgeschort, met uitzondering van raadkamerzittingen die gaan over de voorlopige hechtenis. Deze werden via videoconferentie gedaan, met wisselend succes.
Criminaliteit
Waar men bang was dat de criminaliteit fors zou stijgen als gevolg van de lockdown, laten de cijfers (vooralsnog) zien dat dit niet het geval is en dat deze zelfs is afgenomen. De politie controleerde wel intensief op naleving van de lockdown door regelmatig roadblocks op te werpen. Automobilisten die zich niet aan de ‘placha di dia’ hielden, dus die buiten de daartoe aangewezen dag de straat op gingen, werden bekeurd.
Richten op de toekomst
Zoals voor iedereen geldt heeft de huidige situatie ook voor mij persoonlijk gevolgen. Een groot deel van mijn sociale kring heeft het eiland de afgelopen periode verlaten, onder meer doordat zij hun baan of stage kwijt raakten. Zelf heb ik nooit overwogen om terug naar Nederland te gaan. Ik heb mijn baan gelukkig behouden en heb het hier verder heel goed naar mijn zin. Wel had ik in april een reis naar Nederland gepland, maar dat zal ik over een tijdje inhalen.
Waar de gevolgen van corona voor mij persoonlijk dus prima te overzien zijn, is dit voor Curaçao een ander verhaal. De vraag is hoe het eiland uit deze crisis zal komen. De eerste stap richting het ‘nieuwe normaal’ is in ieder geval gezet met de opheffing van de lockdown.”
