In projecten als deze is er continu een juridische kwestie van botsende regels, interpretaties, verschillende culturele percepties en eigen belangen. We leiden de China EU School hier met twee co-decanen: een Chinees en een Europeaan. Beide zijn gestationeerd in Beijing. Hoe ze nu te betalen? Europeanen maken meerkosten voor huisvesting, reizen, pensioenopbouw enz. De EU verlangt dat alleen echte kosten kunnen worden verhaald dat wil zeggen voor de Europeaan salarissen naar Europese maatstaven en voor Chinezen naar Chinese. Dat was aanvankelijk ook de gedachte. Totdat er van Chinese kant het beginsel van gelijke beloning voor gelijk werk werd ingeroepen. Staat de European co-dean voor 100.000 + euro in de boeken, dan moet de Chinese co-dean dat ook krijgen. Hier botsen de Chinese regels met het contract tussen EU en China en met de EU regels die van toepassing zijn op het project. Voor een goede vergelijking: een decaan verdient hier aanzienlijk minder dan een Europeaan. Zou nu de universiteit die 100.000 + euro betalen aan de Chinese co-dean? Natuurlijk niet, dat zou namelijk wel erg veel scheve ogen geven tussen alle decanen binnen de universiteit. Dus valt aan te nemen dat het verschil tussen beide salarisnivo’s niet wordt uitgekeerd maar gebruikt wordt door de universiteit om haar eigen bijdragen in natura, die iedere partner onder EU regels moet geven, te compenseren. En dus valt aan te nemen dat we zo’n salaris bedrag niet geïnd krijgen bij de EU. Een patstelling en dus onderhandelen, en geduld hebben, enz. Hoe het gaat aflopen, geen idee. Is hier het juridische discours beslissend. Nee, maar wel of we in staat zijn een slim compromis, bijv met uitruil op andere punten, te bereiken waarbij aan alle regels is voldaan en alle partijen het gevoel hebben grosso modo er niet slecht van af te komen…..
Op een dag, ik was bijna thuis, liep mijn ketting er af. Het bleek dat een schakeltje kapot was. De vieze handen die ik had gekregen door de ketting er weer om te leggen, hielpen dus niet veel. De volgende dag ben ik met de fiets naar de hoek van ons blok gewandeld waar ik een fietsenwerkplaats had gezien. Zo opzienbarend is dat niet want er is op veel straathoeken wel één, soms naast een kleermaker en een kapper. En iinderdaad, op de stoep, onder een paar bomen in de schaduw, werkte het fietsenmakers echtpaar aan lekke banden, nieuwe remmen en remkabel- en andere fietsproblemen. Het weinige gereedschap lag verspreid om hen heen op de stoep. De klanten wachten geduldig op hun hurken. Zo werkte het echtpaar ook, op de hurken.
Ik werd onmiddellijk door de vrouw geholpen. Ik kan minder goed op mijn hurken zitten en bleef dus staan. Zij multitaskte. Werkte aan de remmen van een andere fiets en inspecteerde mijn ketting. Ze haalde een bakje, leegde de inhoud ervan op de grond, haalde het juiste onderdeel er uit en maakte in een wip mijn ketting. Twee Yuan (25 cent ongeveer). Dankbaar stapte ik op en floeps, daar schoot de ketting er af. Gen probleem, de rem van de andere fiets werd even in de steek gelaten. De ketting werd erom gelegd, de ketting werd aangespannen en klaar al weer. Geen extra kosten, behalve een grote grijns van haar kant en veel Chinese dank je wels van mijn kant. En sindsdien werkt de fiets weer prima. Wat een service!
Zo begrijp je ook dat er zoveel enorm antieke fietsen rijden. Ze worden prima onderhouden en rijdend gehouden.
