Wim Dejonghe: “Doordat alle winst aan het einde van het jaar naar de partners gaat, is er weinig ruimte voor investeringen. Veel manueel werk wordt niet geautomatiseerd. Kantoren worden vaak geleid door advocaten die daar niet voor zijn opgeleid en er niet goed in zijn. Advocaten berekenen die inefficiënties door aan de klant. Daardoor zijn tarieven hoog en blijft toegang tot het recht beperkt”
Twee jaar geleden bij het verschijnen van een onderzoeksrapport over alternatieve bedrijfsstructuren (incl. de financiering daarvan) vroeg ik me af: “Voor welk probleem is dit een oplossing?” Het antwoord wordt deels door Dejonghe gegeven, maar niet compleet. Daarom zet ik hier wat achtergronden en overwegingen op een rij, zodat u zinvol mee kan doen aan de discussie.
De voordelen van externe investeerders
Vanuit het perspectief van de investeerder is de advocatuur een aantrekkelijke markt. De uurtarieven zijn stevig vergeleken met andere bedrijfstakken en dus de omzet per medewerker ook. Er wordt over het algemeen winst gemaakt. Er zijn veel kleine kantoren, dus consolideren kan efficiencywinsten opleveren. En als ondersteunende functies gecombineerd worden in shared service centers zullen de kosten per medewerker dalen. Kortom, het rendement gaat omhoog en daar profiteert naast de (equity) partners ook de externe investeerder van.
Welke voordelen kunnen advocaat-partners verwachten?
Dat zijn er meerdere:
- Extra kapitaal maakt investeringen in bijvoorbeeld dure technologie, AI-adopties en de werving van complete teams (lateral hires) mogelijk.
- Externe investeerders brengen zakelijke expertise en een professionelere managementstijl mee, wat bijdraagt aan hoger rendement.
- Het (deels) verkopen van aandelen vergemakkelijkt de zg. exit strategie van vooral de oudere partners.
Maar helaas, het is geen loterij-zonder-nieten. Er zijn ook nadelen.
Welke prijs betalen de partners hiervoor?
- Verlies van zeggenschap en zelfstandigheid: partners moeten hun leidende positie en controle over de strategische koers en de dagelijkse beslissingen gaan delen met de (vertegenwoordiger van de) investeerders.
- Delen van toekomstige financiële opbrengsten: de investeerders delen in zowel de jaarlijkse winsten als ook in de verkoopopbrengst bij een exit.
- Rendementsdruk: het streven naar (meer) rendement zet constante druk op de prestaties. Het afstoten van onrendabele praktijken zal toenemen.
- Cultuurverandering: de traditionele maatschapscultuur verschuift naar een meer commerciële en prestatiegerichte bedrijfscultuur.
Conclusie
De kernvraag aan het begin blijft bestaan: waarom zou een partner zeggenschap en zelfstandigheid opgeven voor (meer zekerheid over) geld, terwijl velen al een prima boterham verdienen.
Jongere, modern denkende partners (“mijn kantoor is een bedrijf en moet ook zo gerund worden”) zullen ervoor open staan: ze kunnen een duurzaam sterker kantoor uitbouwen dat meer rendement oplevert.
De oudere partners, historisch gezien geen lange termijn investeerders in hun eigen kantoor, zullen hoogstwaarschijnlijk meer aandacht hebben voor hun exit en alleen met een significant grotere zak geld overgehaald kunnen worden.
We zullen gaan zien wat er gaat gebeuren.
