Je eigen tegenstand organiseren schijnt een belangrijke kwaliteit te zijn voor managers. Als dat zo is, is voorzitter Frits Bakker van de Raad voor de Rechtspraak een uitstekende manager. Hij had zich tijdens de Dag van de Rechtspraak op 10 september beslist niet omringd met jaknikkers.
Op het podium van de Stadsgehoorzaal in Leiden kreeg hij tegengas van onder meer Sylvia Taalman, de twitterende rechter van de rechtbank Almelo. Ze noemde de inspraak rondom het Meerjarenplan van de Raad voor de Rechtspraak is een wassen neus (’We hebben een keer gereageerd op stellingen, en kaartjes in lucht gehouden enzo’), en had ook geen goed woord over voor communicatie rond het plan om in zeven rechtbanken alleen nog kleine zaken af te handelen. Almelo is één van die rechtbanken.
Een tweede criticaster was de Maastrichtse burgemeester Annemarie Penn. Want ja, ook Maastricht verliest volgens de plannen zijn volwaardige rechtbank. Dat de 1 miljoen inwoners van Zuid-Limburg straks misschien helemaal naar Roermond moeten om hun recht te halen, vindt Penn geen goed idee. ‘De toegang tot het recht wordt bemoeilijkt,’ zei Penn tegen Frits Bakker. ‘Volgens mij onderschat je dat.’
Voormalig rechter en procureur-generaal Penn had het daar waarschijnlijk bij gelaten als ze niet was geprovoceerd door gespreksleider Umberto Tan, die het nodig vond om argumenten op te sommen die in het voordeel van Roermond pleiten: de bisschopsstad ligt midden in Limburg. En Tan kon het weten, want zijn vrouw is Limburgse.
Dat liet Penn natuurlijk niet over haar kant gaan. Nadat ze de gespreksleider speels had weggeduwd, benoemde ze de voordelen van Maastricht: daar zetelen de politie en het OM, en bovendien worden de meeste zaken er behandeld. En we hebben het hier wel over in de provinciehoofdstad !
Frits Bakker knikte begripvol. ‘Niemand die hier zit, wil voor de keuze worden gesteld tussen kwaliteit en stenen,’ betoogde hij. Maar onder de huidige bezuinigingen moet hij precies die keuze maken. Of hij overtuigd was door de argumenten van Penn liet hij niet blijken. Wel is hij, uiteraard, bereid om samen naar oplossingen te kijken.
Voor één ontevreden rechter ligt er in ieder geval een ontsnappingsroute klaar. In de foyer van de Stadsgehoorzaal stond een stand van het tv-programma De Rijdende Rechter. Nu mr. Frank Visser is overgestapt naar de commerciële omroep, heeft het programma van KRO-NCRV behoefte aan nieuw juridisch boegbeeld. Die is nog niet gevonden, vertelde een medewerkster van de omroep. Niet dat niemand zich meldde. “We hebben hier al met tien rechters gesproken. Ze komen alleen niet voor zichzelf, maar ze zeggen allemaal: je moet die-en-die eens benaderen.”
