Gekaapte vennootschappen

Als litigator in de Cariben word je soms geconfronteerd met opmerkelijke situaties, die je als Nederlandse advocaat niet zo snel tegenkomt.

Tijdens een lang weekend St. Maarten werd ik gebeld door een van onze partners. Of ik direct een cliënt zou kunnen bijstaan die stelde dat zijn twee Curaçaose vennootschappen waren ‘gekaapt’. Een kaping? Uitkijkend over het Kanaal van Anguilla, het water dat St. Maarten van Anguilla scheidt, kon ik me alleen maar een kaping van een schip voorstellen. Maar een kaping van een vennootschap? Daar had ik niet eerder van gehoord.

De bewuste vennootschappen behoorden volgens mijn cliënt toe aan een overledene en nu, door erfopvolging, aan diens nabestaanden. Echter, iemand die kennelijk nog een zakelijk appeltje te schillen had met de overledene probeerde misbruik te maken van deze situatie, door zich de vennootschappen toe te eigenen. Dat was voor hem zeer interessant, omdat de vennootschappen eigenaar zijn van onroerende goederen met een gezamenlijke waarde van miljoenen dollars.

Natuurlijk ben je in zo’n zaak op je hoede. Ik verzocht onze cliënt ons bewijs toe te sturen van zijn stellingen, stelde veel vragen over de achtergrond van het geschil en zocht de betrokken vennootschappen op in het Handelsregister. Wat bleek? De ‘kaper’ was er kennelijk in geslaagd zichzelf in te schrijven als enig bestuurder van de vennootschappen, zonder daartoe het recht te hebben. Toen ik onze cliënt van deze situatie op de hoogte bracht, vroeg hij me onmiddellijk actie te ondernemen.

Omdat het in dit geval niet mogelijk was een nieuwe bestuurder te benoemen, was een kort geding de enige optie. Gewapend met een kopie van het aandeelhoudersregister vorderde ik namens onze cliënt dat de kaper zou worden veroordeeld tot uitschrijving uit het handelsregister en dat het hem verboden zou worden namens de vennootschappen nog enige (rechts)handeling te verrichten. De schrik sloeg me om het hart toen de tegenpartij een eigen kopie van het aandeelhoudersregister als bewijsstuk inbracht. Op die kopie, die van een recenter datum zou zijn dan het door ons verstrekte document, stond dat de tegenpartij de enige aandeelhouder was. De aandelen zouden tien jaar geleden aan hem zijn overgedragen door de overledene. Maar ja, die kon daar nu niets meer over verklaren…

Dat stuk van de tegenpartij namen we natuurlijk nader onder de loep en al snel kwamen er enkele opmerkelijke zaken aan het licht. Zo bleek het geen aanvulling te zijn op het oudere aandeelhoudersregister waarover wij beschikten. Het was een geheel ‘nieuw’ en bovendien slordig document. Curaçao werd gespeld als ‘Curasao’ en ook het adres van de vennootschappen in kwestie, een bekende straat op het eiland, bevatte vreemde spelfouten. Kortom, met dit document was duidelijk iets aan de hand en dat was de rechter met ons eens. “De verschillen tussen de overgelegde aandeelhoudersregisters zijn op zijn minst verwonderlijk”, aldus de rechter in het vonnis. De vorderingen werden toegewezen. Ik haalde opgelucht adem en belde uiteraard direct onze cliënt met het goede nieuws. De kaping zou nu spoedig kunnen worden beëindigd.

Zou een dergelijke zaak ook kunnen spelen in Nederland? Waarschijnlijk niet zo snel. Aandelen in een Curaçaose vennootschap kunnen worden overgedragen door middel van een simpele schriftelijke overeenkomst tussen de betrokken partijen, terwijl daar in Nederland een notariële akte voor nodig is. Het is hier dus een stuk eenvoudiger om een vennootschap over te dragen dan in Nederland. Dat heeft zowel voor- als nadelen en levert zo nu en dan een spannende zaak op!