“Fout, fouter, foutst.” Dat zijn de advocaten van Loyens & Loeff. Althans, zo wordt beweerd op de anonieme site www.fouteadvocaten.org. De advocaten zouden liegen en bedriegen, volledig onbetrouwbaar zijn en hun afspraken niet nakomen.
Bestuurslid Hamith Breedveld van Loyens & Loeff zegt een sterk vermoeden te hebben wie achter deze site zit. “In het tweede halfjaar van 2010 is één advocaat van ons bestookt met dreigmails van een boos persoon die niet tevreden was over hoe wij zijn faillissement hebben afgehandeld. Zijn laatste ‘oprisping’ was in december 2010, daarna is het een tijdje rustig geweest. Kennelijk is de kerstgedachte nu uitgewerkt en begint het weer opnieuw.”
Aan vennoten van Loyens & Loeff, alsook vertegenwoordigers van andere grote kantoren, zijn heftige e-mails toegezonden, vertelt Breedveld. “Voor betrokkenen zijn de intimiderende en agressieve teksten buitengewoon vervelend.”
Vanuit het kantoor zijn verschillende pogingen gedaan om met de failliet in gesprek te raken, maar geen enkele vorm van communicatie is mogelijk. Breedveld: “Alles wordt rücksichtslos van de hand gewezen. Iedere actie van onze kant leidt tot een explosie aan de andere kant.” De Amsterdamse deken Germ Kemper heeft in deze aangeboden bemiddelend op te treden, maar ook dat wilde betrokkene niet.
Griffierecht voor klagers?
Breedveld laat weten dat dreigementen van personen die niet tevreden zijn incidenteel voorkomen, maar niet in deze heftige mate. “Er is altijd wel een dossier dat een hoop problemen met zich meebrengt en dat lang kan blijven voortduren, maar zo erg heb ik het nog nooit meegemaakt.” Hij vervolgt: “Sommige (ex-)cliënten dienen de ene na de andere klacht in bij de lokale ordes. De dekens hebben echt last van deze mensen. Dit soort personen kost ontzettend veel tijd.”
Kemper bevestigt het probleem van de ‘veelklagers’. “Er zijn vijf tot acht mensen die voortdurend klagen. Over en tegen de advocaat of deken. Of tegen de leden van de Raden of Hof van Discipline, omdat zij bevooroordeeld zouden zijn. Er wordt wel overwogen een soort griffierecht voor klagers in het leven te roepen, maar daar ben ik wat huiverig voor. Ik weet niet of het probleem zo gewichtig is dat we er iets aan moeten doen. Het behandelen van die klachten kost tijd en mankracht, maar het is geen wereldprobleem.”
