Dit stelt Maarten Vrolijk, jurist, gespecialiseerd in internationaal sportrecht en schrijver van boeken over sportrecht. Hij vermoedt dat de zaakwaarnemers van de atleten niet stevig genoeg zijn geweest in de onderhandelingen over de rechten. “Ze hebben wellicht teveel weggegeven, vooral als het gaat om social media”, zegt hij in de podcast ‘Jong Juridisch’.
Klachten
Vrolijk doelt daarmee op de regelgeving die het IOC onlangs aanpaste, naar aanleiding van klachten van sporters en bonden over de mogelijkheid voor hun eigen sponsors om zich te tonen rondom de Spelen. Die sponsoring was voorheen vooral voorbehouden aan de hoofdsponsors, zoals Coca-cola, en in Nederland de Rabobank.
Het IOC besloot de sponsors van de atleten en hun bonden meer ruimte te geven voor sponsor-uitingen. Nog steeds is die ruimte trouwens beperkt, legt de sportjurist uit: “Als privé-sponsor mag je de naam en het portret van de atleet gebruiken, maar niet de Olympische symbolen, het woord Team NL, en zelfs niet de beschrijving ‘Parijs 2024’. In Duitsland is dat al beter uit onderhandeld.”
Vervuild water
Vrolijk laat zich in de podcast ook uit over het zwemmen van de Olympische sporters in de vervuilde Seine. “Als je al zeven jaar weet dat je dit evenement gaat organiseren op dit parcours, dan kun je je de vraag stellen of hier geen sprake is van een onrechtmatige daad ten opzichte van de sporters. Het was zeker onzorgvuldig om ze het vervuilde water in te sturen. De belangen van de zwemsters lijken niet genoeg meegewogen. Men had naar een alternatief moeten kijken.”
In de affaire over het testosteron-gehalte van de Tunesische bokster en gouden medaille-winnaar Imane Khelif merkt hij op dat IOC bredere regels hanteert op het gebied van de ‘development of sex’ dan de door het Comité wegens malversaties niet meer erkende internationale boksbond.
