Een medewerker van een – niet bij name genoemde – rechtbank wilde een groot aantal geboortekaartjes op kosten van de baas versturen. Een collega weerhield hem op het laatste moment ervan. Toch werd de man ontslagen.
De medewerker was sinds 2002 in dienst van een gerechtshof, maar wegens ‘ongewenst gedrag’ werd hij eerst geschorst en vervolgens gedetacheerd bij een rechtbank. Daar begon hij in juli 2015. Op 3 mei 2016 krijgt het rechtbankbestuur te horen dat de man heeft geprobeerd een groot aantal geboortekaartjes via de postkamer van de rechtbank te versturen. Advocatenkantoor Capra wordt gevraagd een onderzoek in te stellen. Het aangezegde ontslag wordt door de rechtbank Den Haag bevestigd maar de man gaat in hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep.
Daar geeft hij toe dat hij de enveloppen heeft voorzien van het stempel ‘port betaald’. Hij zag daar echter vanaf toen een collega dat opmerkte. Hij was niet van plan om de kaartjes daadwerkelijk op kosten van de rechtbank te sturen. Hij had zelfs postzegels bij zich om de kaartjes te frankeren. Dat hij ‘port betaald’ op de kaartjes had gestempeld, was volgens hem de macht der gewoonte en het ‘bespaarde hem tijd’.
De Raad kan hier niets mee. Omdat de man de postzegels niet direct aan die collega had laten zien, is zijn verklaring ongeloofwaardig. Bovendien heeft de man jarenlang ervaring met postverzending, weet hoe frankering van de rechtbankpost werkt en waarvoor de stempel ‘port betaald’ dient. Dat een andere collega wel toestemming gaf om de geboortekaartjes via de rechtbankfrankeermachine te versturen, zegt de Raad ook niks: die persoon was daartoe niet bevoegd.
Net als het rechtbankbestuur komt de Centrale Raad van Beroep tot de conclusie: dit is plichtsverzuim en het onvoorwaardelijke strafontslag van de rechtbankmedewerker is terecht.
