‘Recht op Kwaliteit’ was het thema van de jaarlijkse Dag van de Rechtspraak die gisteren werd gehouden in de Amsterdamse Passenger Terminal. Een kleine 400 rechters boog zich in een groot aantal plenaire en groepsdebatten over dit onderwerp. De aftrap werd verzorgd door oud directeur Paul Schnabel van het Centraal Planbureau die niet zo zeer zorgde voor nieuwe inzichten, maar meer kanttekeningen plaatste bij de unieke positie die de rechterlijke macht inneemt als het gaat om het bepalen en waarborgen van de kwaliteit.
In de deelsessies die zich daarna afspeelden kwam een keur aan onderwerpen aan de orde. Een kleine greep: externe professionals uit de zorgsector kwamen vertellen over hoe zij professionals tot kwaliteitsverbetering brengen, het taalgebruik van rechters werd op de hak genomen door Jan Kuitenbrouwer, een workshop over persoonlijk leiderschap door SSR-coryfee Rosa Jansen en een werkgroep Zen voor rechters.
In de werkgroep Rechter = Betweter behandelde een rechtspsycholoog een casus waarin sprake was van overtuigend bewijs tegen een verdachte die uiteindelijk na cassatie toch werd vrijgesproken. Volgens Van Koppen een bewijs dat sinds de Schiedammer Parkmoord rechters voorzichtiger zijn geworden en meer dan vroeger geneigd zijn verdachten vrij te spreken. Van Koppen: “Slechte zaak. Als rechters gaan zitten wachten tot ze 100% zeker zijn van een zaak, dan kunnen ze beter een ander vak kiezen. Fouten maken hoort bij dit vak.” In de discussie kwam naar voren dat er schattingen zijn dat in 4-10% van de zaken een onjuiste uitspraak wordt gedaan. Voor Van Koppen aanleiding een vergelijking te trekken met een autofabriek waarbij een dergelijk percentage ondeugdelijke producten als onaanvaardbaar zou worden beschouwd. Maar ook het feit dat de kwaliteit van het politiewerk achteruit gaat werd als mogelijke reden voor dit percentage genoemd.
Voor de kersverse voorzitter van de Raad voor de rechtspraak Frits Bakker was dit zijn eerste grootschalige openbare optreden. Hij mocht de middag afsluiten. Centraal stond zijn grote vertrouwen en geloof in de kwaliteit van de rechtspraak. We moeten de klassieke kwaliteit verbinden met de moderne kwaliteit, zo was zijn stelling. Bakker toonde zich een waar apostel te zijn van de vertrouwensmonitor van het CBS waar de rechtspraak vanouds bovenaan staat. Alle projecten die op dit moment binnen de rechtspraak spelen zullen zonder twijfel tot een verdere bestendiging van de positie in die monitor. Bakker noemde in dit verband de digitaliseringsprojecten die op den duur tot verlichting van de werkdruk en de frustratie over niet goed werkende automatisering. Bakker herhaalde het eerder ingenomen standpunt van de Raad over het Leeuwarder Manifest: “Neem de tijd, durf deze te claimen. De druk op tijd en budget mag niet tot aantasting van de kwaliteit leiden. Als dat problemen oplevert zal de Raad hiervoor garant staan.”
Waar Bakker nog geen duidelijkheid over kon verschaffen is wat nu precies onder kwaliteit moest worden verstaan. Die bal werd terug naar de rechters teruggekaatst: “De Rechtspraak zal zelf tot professionele standaarden hiervoor moeten komen.”
Bekijk de foto’s hier.
